عنوان مقاله :
بررسي از كارافتادگي و استراحت هاي پزشكي ناشي از بيماري هاي روانپزشكي در بيمه شدگان سازمان تأمين اجتماعي
عنوان به زبان ديگر :
Disability and Medical leave Due to Psychiatric Disorders in Tehran Social Security Organization Clients
پديد آورندگان :
نصراصفهاني، مهدي دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني ايران، تهران , نوري قاسم آبادي، ربابه انستيتو روانپزشكي تهران , كريمي، عيسي انستيتو روانپزشكي تهران
كليدواژه :
سازمان تأمين اجتماعي , استراحت پزشكي , از كارافتادگي , اختلالهاي روانپزشكي
چكيده فارسي :
هدف پژوهش حاضر،بررسي بيماريهاي روانپزشكي منجر به از كارافتادگي و استراحت هاي پزشكي در كميسيون اعصاب و روان سازمان تأمين اجتماعي شهر تهران است.از ميان 810 بيمار كه رد طول سالهاي 1373-1372 به اين كميسيون ارجاع شدند،128 نفر به علت ناقص بودن اطلاعات دريافت شده حذف شدند و نمونه پژوهش به 682 نفر (141 نفر از كارافتاده،429 نفر تأييد استراحت پزشكي و 112 نفر از كارافتاده نشده)كاهش يافت.يافتهها نشان داد كه اختلالهاي خلقي،شايعترين اختلال روانپزشكي منجر به از كارافتادگي(20/9%)و استراحتهاي پزشكي(50/4%)است. اختلالهاي روانپزشكي به طور معنيداري بيش از اختلالهاي عصبشناختي منجر به از كارافتادگي و استراحت پزشكي شدند.به طوري كه 56/9%ازكارافتادگان و 83/5%كل مراجعان استراحت پزشكي را به خود اختصاص دادند.در حاليكه اختلالهاي عصبشناختي در 43/1%از كارافتادگان و 16/5%مراجعان استراحت پزشكي سبب مراجعه آنها گرديده و اين تفاوتها از نظر آماري معنيدار است.32/3%از كارافتادگان را كارگران ساده و 28/3%استراحتهاي پزشكي را كارگران ماهر تشكيل دادند.ميانگين سن از كارافتادگي 46 سال بود كه به طور متوسط منجر به از دست رفتن 14 سال شغل(و در كل 1974 سال)گرديد.گروه استراحت پزشكي با ميانگين سن و سنوات خدمتي كه به طور معنيداري كمتر از گروه از كارافتاده بود،به اندازه گروه از كارافتاده،استراحتهاي پزشكي داشتند(5/2 ماه در برابر 5/5)و اين تفاوت معنيداري نبود؛در حالي كه شمار مراجعان استراحت پزشكي 4 برابر گروه از كارافتاده است و چنانچه روزهاي از دست رفته شغلي به تعداد مراجعان بخش گردد گروه استراحت پزشكي و از كارافتاده به ترتيب 64/3 و 23/3 روز شغلي را ازدست دادهاند.
چكيده لاتين :
The purpose of this study was to investigate disability and medical leave due to psychiatric disorders in patients referred to comission for psychiatric and neurological consultation of 682 patients who had been referred to the comission during 1993-94. Results showed that psychiatric disorders and mood disorders led to occupational disability and medical leave at a significantly higher rate than neurological disorders. 56.9% of disabilities and 83.5% of medical leave were due to psychiatric disorders. 43.1 % of disabled and 16.5% of medical leave were due to neurological disorders. 32.3% of disabled patients were unskilled worker and 28.3% of those on medical leave were skilled workers. The average age of disability was 46 which lost 14 years service (1974 years). The mean age and years of service in the group on medical leave were significantly less than the disabled group but the extent of their leave was equal to the disabled group (5.2 months versus 5.5 respectively). This difference was not statistically significant, especially considering that the number of clients on medical leave were 4 times more than disabled clients. If the lost days of service is divided to the number of clients in each group, on the average, those on medical leave and those on disability had lost 64.3 and 23.3 work days respectively.
عنوان نشريه :
روانپزشكي و روانشناسي باليني ايران
عنوان نشريه :
روانپزشكي و روانشناسي باليني ايران