رفتارگرايي و شرطي سازي: آيا رفتارگرايي به دليل آن كه چيزي جز شرطي سازي ندارد، باطل است؟نظر پوير و اسكينر درباره يادگيري

فاقد عنوان و چكيده لاتين

سركارل پوپر مدعي است كه رفتار گرايي به دليل اين كه شرطي سازي را ناشي از تكرار مي‌داند.به گمراهي رفته است از ديدگاه پوپر از راه تكرار،چيزي ياد گرفته نمي‌شود.از آنجا كه دانشمندان به رفتار گرايي پرداخته‌اند،اين حمله،يكي از مستقيم‌ترين و كم سابقه‌ترين حمله‌ها به رفتارگرايي است.چرا كه در آن،ارزش ذهن گرايانه و شناخت گرايه رفتار گرايي مورد هجوم قرار نگرفته است،بلكه با گستاخي تمام،شرطي سازي-يعني مركز ثقل رفتار گرايي،امري ساختگي(واهي)تلقي شده‌ است.اين نوشتار درستي يا نا درستي ادعا پوپر عليه رفتار گرايي را بررسي مي‌كند.بدين منظور مي‌خواهيم نشان دهيم كه آيا شرطي سازي كلاسيك و كنشگر براساس يادگيري از طريق تكرار استوار است و نيز آيا گرفتار ساير مسايلي است كه پوپر به‌ مفهوم شرطي سازي نسبت مي‌دهد.اگر چه پوپر به درستي ويژگيهاي خاصي را به شرطي سازي كلاسيك نسبت مي دهد ولي در ارائه شواهد تجربي مبتني بر اين كه چگونه اين شرطي سازي اتفاق مي‌افتد،موفق نبوده است.گذشته از آن گر چه مي‌پذيريم كه، بي.اف اسكينر عقايد خود را هرگز به صورت كاملا روشن بيان نكرده است،اما شرطي سازي كنشگر مبتني بر تكرار نيز متاثر از مسايل ديگري كه پوپر به شرطي سازي نسبت مي‌دهد،نيست.بنابراين،استدلال پوپر براساس اين فرض كه هر نوع‌ شرطي سازي،شرطي سازي كلاسيك است و براساس اين فرض ويژگيهايي از شرطي سازي كلاسيك را به شرطي سازي كنشگر نسبت مي‌دهد نيز دچار اشكال مي‌شود.به گمان ما گفت و شنودهاي نخستين جان واتسون و تكيه مطلق او بر شرطي سازي‌ كلاسيك،احتمالا در اين اشتباه پوپر دخيل بوده است.