مروري بر كاربردهاي درماني زنجبيل از ديدگاه علم نوين و طب سنتي اسلامي

استفاده از گياهان سنتي و بومي به عنوان طب مكمل در 25-20 سال گذشته در دنيا افزايش يافته است. گياه زنجبيل با نام علمي "Zingiber officinale Roscoe" يكي از گياهان مورد استفاده در طب سنتي باستان بوده و گزارش شده است كه به واسطه اجزاي مفيد و تركيبات سلامت بخش خود، نقش مهمي در پيشگيري و درمان بيماري ها دارد. هدف از مطالعه حاضر، مرور اثرات سلامت بخش گياه زنجبيل با تاكيد بر علم نوين و ديدگاه طب سنتي اسلامي است. مواد و روش ها در اين مطالعه مروري، متون كتابخانه اي و برگزيده طب سنتي اسلامي، روايات و تمامي مقالات ثبت شده در پايگاه هاي اطلاعاتي علمي معتبر شامل PubMed ,Iran medex ,Magiran ,SID ,Google Scholar با در نظر گرفتن كليدواژه هاي Ginger ,Islamic Traditional Medicine ,Health Benefits ,Modern Science اثرات سلامت بخش و درماني زنجبيل طي سال هاي 2000 تا 2018 جستجو و مورد بحث و بررسي قرار گرفتند. يافته ها به نظر مي رسد كه زنجبيل به عنوان داروي با طبع گرم در درمان بسياري از اختلالات از جمله تهوع، فشار خون پايين، سنگ مثانه، كنترل درد، قاعدگي دردناك زنان، بيماري هاي باكتريايي و قارچي موثر است. اجزاء تشكيل دهنده گياه زنجبيل از جمله زينجيبرن، زينجرون، شوقول ها، جينجرول و پارادول با اثرات ضد التهابي، آنتي اكسيداني، ضد رگ زايي، شبه انسوليني و تحريك فعاليت سلول هاي بتا و مهار تجمع پلاكتي، نقش مهمي در پيشگيري و درمان بسياري از اختلالات و بيماري ها از جمله ديابت، تهوع و استفراغ بارداري، آرتريت روماتوئيد، سرطان، آسم و برونشيت دارند. نتيجه گيري با در نظر گرفتن اثرات مفيد و سلامت بخش گياه زنجبيل، استفاده از آن به عنوان يك گياه دارويي در درمان بيماري ها توصيه مي شود.