بررسي شاخص هاي فيزيولوژيك در مردان غيرورزشكار با مزاج هاي مختلف

تلاش سازمان جهاني بهداشت در حوزه سلامت، توسعه و پيشرفت طب سنتي بوده است. در طب سنتي ايران، مزاج، نقش كليدي دارد و مي تواند نمايانگر تفاوت هاي فردي باشد. اين تفاوت هاي فردي نقش اصلي در روند و مسير حوزه سلامت افراد دارد. هدف اين پژوهش، بررسي اين تفاوت ها در غالب مزاج با فاكتور هاي مهم در تركيب بدن بود. مواد و روش ها اين تحقيق به روش توصيفي و با روش مقايسه اي با چهار مزاج (دم، بلغم، سودا، صفرا) انجام شد. در اين پژوهش ارتباط مزاج با شاخص هاي تركيب بدن در مردان جوان غيرورزشكار مورد بررسي قرار گرفت. حجم نمونه هر گروه مزاجي 25 نفر بود. آزمودني ها به وسيله دستگاه آناليز تركيب بدن، مورد ارزيابي قرار گرفتند. پس از جمع آوري و وارد كردن داده ها در محيط نرم افزار SPSS نسخه 21، داده هاي خام مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها آب درون سلولي در بلغمي مزاج ها به طور معناداري بيشتر از ساير مزاج ها بود. آب برون سلولي نيز در مزاج بلغمي بيشتر بود، اما اين تفاوت بين بلغمي مزاج و سوداوي مزاج معنادار نبود. درصد عضله نسبي در دموي مزاج به طور معناداري به نسبت ساير مزاج ها بيشتر بود. درصد چربي نسبي در بلغمي مزاج به طور معناداري بيشتر بود. ميزان پروتئين بدن دموي مزاج ها به نسبت ساير مزاج ها بيشتر بود اما تفاوت بين مزاج دم و صفرا معنادار نبود. ميزان مواد معدني در صفراوي مزاج ها به نسبت ساير مزاج ها بيشتر بود و البته اين تفاوت فقط بين صفرا و بلغم معنادار بود. شاخص نسبت دور كمر به لگن بالاترين مقدار خود را در بلغمي مزاج ها نشان داد و اين اختلاف با سه مزاج ديگر معنادار بود. چربي احشايي به طور معناداري در مزاج بلغمي بيشتر بود. متابوليسم پايه در دموي مزاج به طور معناداري بيشتر از ساير مزاج ها بود. ميزان شاخص توده بدن در بلغمي مزاج بالاترين ميزان را نشان داد كه اين تفاوت با ساير مزاج ها از لحاظ آماري معنادار بود. آب كل بدن نيز در مزاج بلغمي به طور معناداري بيشتر بود. نتيجه گيري تفاوت هاي فردي كه در غالب مزاج عنوان مي شود با تفاوت هاي فيزيولوژيكي مرتبط مي باشد كه در تعيين خط مشي حوزه سلامت قابل توجه مي باشند.