اثربخشي كارگاه آموزشي كودك انديشمند بر شيوه‌‌هاي فرزندپروري والدين و مشكلات رفتاري كودكان پيش‌دبستاني

The Effectiveness of Raising a Thinking Child Workshop on Parenting Styles and Behavioral Problems of Preschool Children

زمينه و هدف: در هر جامعه‌اي، رابطه مناسب والدين و كودك از عوامل مهم و تعيين‌كننده تحول كودك و سلامت رواني اعضاي آن است. اين امر در دوره پيش‌دبستاني از اهميت خاصي برخوردار است. هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي كارگاه كودك انديشمند بر شيوه‌هاي فرزندپروري والدين و مشكلات رفتاري كودكان پيش‌دبستاني بود. روش: اين مطالعه از نوع شبه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون تك‌گروهي به شمار مي‌رود. گروه نمونه را 44 نفر از والدين دانش آموزان پيش‌دبستاني و دبستاني از مدارس غيرانتفاعي شهر تهران تشكيل دادند. والدين در پي فراخواني به وسيله مسئولان مدرسه در زمينه شركت در كارگاه آموزشي با عنوان تربيت كودك انديشمند، اعلام آمادگي نمودند. جلسات كارگاه هفته‌اي يك‌بار در 9 جلسه 2 ساعته برگزار شدند. ابزارهاي پژوهش، مقياس شيوه‌هاي فرزندپروري بامريند و پرسشنامه مشكلات رفتاري كودكان پيش‌دبستاني بود. به منظور تحليل داده‌هاي پژوهش ازتحليل واريانس اندازه ­گيري مكرر و آزمون تي وابسته استفاده شد. يافته ­ها: نتايج حاصل از داده‌هاي مقياس فرزندپروري نشان داد كه مداخله حاضر شيوه‌هاي فرزندپروري مطلوب والدين را افزايش داده است و اندازه اثر اين آموزش بر مؤلفه شيوه فرزندپروري مقتدرانه بالاتر از ديگر مؤلفه‌ها است. در ضمن مداخله اثر معناداري بر روي مشكلات رفتاري كودكان نداشت. نتيجه­ گيري: از دلايل احتمالي عدم اثربخشي آموزش بر مشكلات رفتاري كودكان را مي‌توان به كوتاهي مدت‌زمان سپري­شده از آموزش نسبت داد. بدين معنا كه انتظار مي‌رود بخش اعظمي از نتايج آموزش‌هاي خانواده‌محور پس از گذشت زمان ايجاد شود تا اعضا بتوانند از فرصت لازم جهت استفاده از آموزش‌ها در محيط خانواده بهره‌مند شوند.

Background and Aim: An appropriate parent-child relationship is one of the most influencing and significant factors in child development and peoples mental health in every society. The purpose of the current study was to investigate the effectiveness of raising a thinking child workshop on parenting styles and preschoolers’ behavioral problems. Method: Present research was a quasi-experimental study with one-group pretest-posttest design. The sample consisted of 44 parents of preschool and elementary school students who studies in non-profit schools of Tehran City that were selected using convenience sampling method. Following a call by school officials, these parents voluntarily participated in the “Raising a Thinking Child Workshop”. These parents received a nine-session training program (1/wk, 2hrs). Data were collected using Parenting Style Scale (PSS) and Behavioral Problems Inventory. Results: Data were analyzed using multivariate analysis of variance with repeated measures and paired sample t-test. The results of Parenting Style Scale showed that the intervention significantly increased effective parenting styles, with the most influence on authoritative parenting style. However, results indicated no significant difference between the students’ behavioral problems. Conclusion: The possible reasons for the lack of effectiveness of training on children's behavioral problems can be attributed to a short duration has elapsed since training. This means that the effect of family education after a long time will be revealed so that members can use the opportunity to benefit from training in family environment.