مقايسه اثربخشي هنردرماني گروهي و بازي درماني عروسكي بر مهارت هاي اجتماعي كودكان مبتلا به اختلال فزون كنشي / نارسايي توجه

The Comparison of Efficacy of Group Art Therapy and Puppet Play Therapy on the Social Skills of Children with Attention Deficit/ Hyperactivity Disorder

زمينه و هدف: اختلال فزون­ كنشي/ نارسايي­ توجه رايج ­ترين اختلال عصب­ تحولي در كودكي است كه سبب ايجاد مشكلات در توانايي­ هاي اجتماعي، تحصيلي، و زندگي خانوادگي فرد مي­ شود. هدف پژوهش حاضر مقايسه تأثير هنردرماني گروهي و بازي­ درماني عروسكي در ارتقاي مهارت­ هاي اجتماعي كودكان مبتلا به اختلال فزون كنشي/نارسايي ­توجه بود. روش: پژوهش حاضر نيمه­آ زمايشي از نوع پيش ­آزمون- پس ­آزمون با دو گروه آزمايش بود. جامعه آماري شامل تمامي دانش ­آموزان پايه­ دوم تا ششم مدارس كرمانشاه بود كه از اين ميان 24 نفر به روش تصادفي انتخاب و در دو گروه آزمايشي جاي دهي شدند. پرسش­نامه­ مهارت­ هاي اجتماعي گرشام و اليوت (1990) جهت بررسي مهارت­ هاي اجتماعي كودكان مورد استفاده قرار گرفت. پس از اجراي پيش ­آزمون، يك گروه آزمايش 9 جلسه­ 45 تا 60 دقيقه­ اي هنردرماني گروهي و گروه آزمايشي دوم 10 جلسه­ 45 دقيقه­ اي بازي­ درماني عروسكي را دريافت كردند. پس از مداخله مهارت­ هاي اجتماعي مورد ارزيابي قرار گرفته و داده­ ها با استفاده از روش تحليل­ كوواريانس تحليل شدند. يافته ­ها: نتايج نشان داد هر دو گروه آزمايش افزايش معني­ داري در ميزان مهارت­ هاي اجتماعي و خرده­ مقياس­ هاي آن داشته و اين افزايش در گروه هنردرماني بيشتر از گروه بازي ­درماني بود (0/001). نتيجه­ گيري: با توجه به نتايج پژوهش مي­ توان گفت كه هنردرماني و بازي­ درماني مي ­توانند به عنوان يك شيوه درماني در آموزش مهارت­ هاي اجتماعي اين كودكان به كار برده شوند.

Abstract: (2234 Views) Background and Purpose: Attention Deficit Hyperactivity Disorder is the most common neuro-developmental disorder in childhood which leads to problems in educational and social abilities as well as family life. The purpose of present research was to investigate the role of group art therapy and Puppet play therapy on improving social skills in children with AD/HD. Method: This Quasi-experimental study was one pretest-posttest design with tow experimental groups. The statistical population consisted of students from two of the six school of Kermanshah City, that 24 students was selected randomly and were divided into two experimental and one control groups. Gresham and Elliott Social Skills Scale (1990) were used to assess the student’s social skills. After applying the social Skills Scale as a pre-test, one experimental group received 9 sessions (each session was 45-60 minutes) group art therapy. Second experimental group received 10 sessions (each session was 45 minutes) Puppet play therapy. The control group received the usual curriculum. After the intervention, social skills were measured one more time and data were analyzed using analysis of variance. Results: The results showed that both groups had a significant increase in social skills and its subscales and this increase was higher in art therapy group than play therapy group (p<0.001). Conclusion: According to the results, it can be said that art therapy and play therapy can be used as a therapeutic approach to teaching social skills in these children