مقايسـۀ پيشرفت تحصيلي در دانش‌آموزان ابتدايي مبتلا و غيرمبتلا به اختلال كاستي توجه و بيش فعالي

Comparison of Academic Achievement in Elementary Students with and without Attention Deficit / Hyperactivity Disorder (ADHD)

زمينه و هدف: اختلال كاستي توجه و بيش ­فعالي، يكي از شايع‌ترين اختلال‌هاي دوران كودكي است كه مي‌تواند عملكرد و پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان را با مشكل روبه‌رو سازد. پژوهش حاضر باهدف مقايسۀ پيشرفت تحصيلي در دانش‌آموزان ابتدايي با و بدون اختلال كاستي توجه و بيش­ فعالي در شهر تهران انجام شد. روش: طرح پژوهش حاضر، از نوع علي- مقايسه‌اي است. جامعۀ آماري شامل تمامي دانش‌آموزان ابتدايي آموزش و پرورش منطقۀ هفده شهر تهران بود كه از اين ميان نمونه‌اي به حجم 160 دانش‌آموز ابتدايي در پايه‌هاي پنجم، چهارم و سوم (80 دانش‌آموز با اختلال كاستي توجه و بيش­ فعالي و 80 دانش‌آموز بدون اين اختلال) به شيوۀ نمونه‌گيري خوشه­اي تصادفي انتخاب شدند. براي تشخيص اختلال مورد نظر در دانش‌آموزان، فهرست بررسي هجده سوالي اختلال كاستي توجه و بيش­ فعالي (غني زاده و جعفري، 2010) توسط معلمان تكميل شد. در اين پژوهش، ملاك پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان در دو گروه با و بدون اختلال كاستي توجه و بيش­فعالي، محاسبۀ ميانگين نمرات دروس فارسي، ديكته، رياضي و علوم در پايه‌هاي تحصيلي گذشته بود. به منظور تحليل داده‌ها از آزمون تي مستقل استفاده شد. يافته‌ها: نتايج به دست آمده نشان داد كه پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان مبتلا به اين اختلال نسبت به دانش‌آموزان بدون اين اختلال كمتر است (01/0 >p). همچنين پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان دختر با اختلال كاستي توجه و بيش ­فعالي در مقايسه با دانش‌آموزان پسر، بالاتر است (05/0 >p). نتيجه‌گيري: به ‌منظور پيشگيري از افت تحصيلي دانش‌آموزان ابتدايي مبتلا به اختلال كاستي توجه و بيش­ فعالي، شناسايي به ‌موقع اين گونه دانش‌آموزان و اجراي راهبردهاي درماني مناسب براي آنها توصيه مي‌شود.

Background and Purpose: Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) is one of the most prevalent childhood disorders which can affect children’s academic achievements and performance. The purpose of the present study was to compare the academic achievement in elementary students with and without Attention Deficit and Hyperactivity Disorder in Tehran, Iran. Method: Present study had causal-comparative design. The study population consisted of all elementary students in the city of Tehran. Sample consisted of 160 third to fifth elementary school students (80 students with ADHD and 80 students without ADHD) who were selected using random sampling method. For diagnosis of ADHD, the 18-item ADHD checklist (Ghanizadeh & Jafari, 2010) was completed by the teachers. Academic achievement of two groups was calculated using students’ GPA on four courses (Persian, Writing, Math, and Science) in previous academic years. Independent sample t-test was used for data analysis. Results: Results indicated that ADHD group had a significantly lower academic achievement comparing to normal group (p < .01). In addition, female students with ADHD showed higher academic achievement comparing to male students with ADHD (p < .05). Conclusion: In order to prevent academic wastage among elementary students with ADHD, early identification and treatment of such children is recommended.