رابطه مشكلات دلبستگي با علائم اختلال نافرماني مقابله اي كودكان

Relationship between Attachment Problems and Symptoms of Oppositional Defiant Disorder in Children

زمينه و هدف: با توجه به شيوع بالاي اختلال نافرماني مقابله­ اي در كودكان و پيامدهاي بعدي اين اختلال، هدف مطالعه حاضر بررسي رابطه مشكلات دلبستگي با شدت علائم اختلال نافرماني مقابله ­اي در كودكان دبستاني بود. روش: طرح پژوهش حاضر توصيفي از نوع مطالعات همبستگي است. جامعه آماري دانش ­آموزان مدارس ابتدايي منطقه 4 آموزش‌وپرورش شهر تبريز در سال تحصيلي 95-1394 را شامل مي­ شد. شركت‌كنندگان تعداد 229 نفر (119 دختر، 110 پسر) از كودكان در دامنه سني 11-6 ساله بودند كه با روش نمونه­ گيري خوشه­اي چندمرحله ­اي انتخاب و از والدين شان خواسته شد مقياس درجه­ بندي اختلال نافرماني مقابله­ اي (هومرسن و همكاران، 2006) و پرسشنامه دلبستگي ميان خويشاوندي (كاپنبرگ و هالپرن، 2006) را در رابطه با كودك خود تكميل كنند. داده ­ها با استفاده از روش همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه تحليل شد. يافته­ ها: نتايج نشان داد كه رابطه معناداري بين مؤلفه ­هاي مربوط به مشكلات دلبستگي و اختلال نافرماني مقابله­ اي وجود دارد (01/0P<) و مشكلات دلبستگي پيش­ بين قوي براي شدت علائم اختلال نافرماني مقابله ­اي در كودكان دبستاني است؛ به‌طوري ­كه اين مؤلفه ­ها توانستند 40 درصد واريانس رفتارهاي مقابله­ اي كودكان را تبيين كنند. نتيجه ­گيري: با توجه به يافته ­هاي پژوهش حاضر، همسو با نظريه دلبستگي بالبي، نقش دلبستگي در اختلال نافرماني مقابله ­اي تأييد مي ­شود. تلويحات تشخيصي و درماني مشكلات دلبستگي براي درمان كودكان مبتلابه اختلال نافرماني مقابله ­اي در مقاله بحث شده است.

Background and Purpose: Due the high prevalence of oppositional defiant disorder in children and its later consequences, this study aimed to examine the relationship between attachment problems and symptoms of oppositional defiant disorder among elementary school students. Method: The present research was a descriptive-correlational study. The study population consisted of all elementary school students who were studying in the schools of Tabriz in 2015-2016 academic year. Participants included 229 patients (119 female, 110 male) children aged 11-6 years old who were selected using multistage cluster sampling method. Then, their parents compeleted the Oppositional Defiant Disorder Rating Scale (ODDRS; Hommersen et al, 2006) and Kinship Center Attachment Questionnaire (KCAQ; Kappenberg & Halpern, 2006). Data were analyzed using Pearson’s correlation coefficient test and multiple regression analysis. Results: The results indicated that there were significant relationships between attachment problems and oppositional defiant disorder (p < .01). Moreover, the components of attachment problems were strong predictors of oppositional defiant disorder among elementary school students, and could account 40% of the variability in oppositional behaviors of children. Conclusion: Based on the findings and consistent with attachment theory, the role of attachment in the oppositional defiant disorder was confirmed. Diagnostic and therapeutic implications of attachment problems about threatment of oppositional defiant children have been discussed.