مقايسه جانبي شدن در ريخت هاي فرعي كودكان مبتلا به اختلال نارسايي توجه/ فزون كنشي و بهنجار

Comparison of Lateralization in the Subtypes of Children with Attention Deficit/ Hyperactivity Disorder and Normal

زمينه و هدف: اختلال نارسايي­ توجه/ فزون­ كنشي اختلالي مزمن است كه بخش قابل‌توجهي از جمعيت كودكان را تحت­ تأثير قرار مي­ دهد؛ بنابراين پژوهش حاضر با هدف بررسي تفاوت جانبي ­شدن در ريخت­ هاي فرعي كودكان مبتلا به نارسايي­ توجه/ فزون ­كنشي و بهنجار انجام شد. روش: پژوهش حاضر توصيفي از نوع علي ـ مقايسه­ اي است. جامعه آماري شامل تمامي­ كودكان دختر و پسر بهنجار و مبتلا به اختلال نارسايي ­توجه/ فزون­ كنشي 7 تا 13 ساله استان البرز در سال 1394 بود كه از بين آنها80 آزمودني با استفاده از روش نمونه­ گيري در دسترس، و به­ وسيله مصاحبه باليني و مقياس مشكلات رفتاري كودكان كانرز (1999)، به عنوان نمونه انتخاب شده ­اند. افراد نمونه در چهار گروه شامل كودكان بهنجار، ريخت­ نارسايي ­توجه، ريخت فزون­ كنش/ تكانشگر، و ريخت تركيبي نارسايي­ توجه/ فزون­ كنشي قرار گرفتند و با پرسشنامه­ هاي دست ­برتري واترلو (استنيوس و بريدن، 1989) و پابرتري واترلو (الياس و همكاران، 1998) ارزيابي شدند. داده ­ها با استفاده از تحليل واريانس يك­ راهه تحليل شدند. يافته ­ها: نتايج تحليل واريانس يك ­راهه در متغير جانبي­ شدن، در مؤلفه دست­ برتري تفاوت معناداري در گروه ريخت­ هاي فرعي اختلال نارسايي­ توجه/ فزون ­كنشي در مقايسه با گروه بهنجار نشان نداد (01/0p>) اما در مؤلفه پابرتري، گروه ­هاي فرعي و بهنجار تفاوت معناداري با هم داشتند (01/0p<). نتيجه ­گيري: با توجه به يافته­ هاي پژوهش حاضر، تفاوت جانبي شدن در كودكان مبتلا به نارسايي­ توجه/ فزون­ كنشي تنها در متغير پابرتري تأييد شد؛ بنابراين مي ­توان نتيجه گرفت كه پابرتري عامل مهم ­تري در تعيين تفاوت جانبي­ شدن در كودكان مبتلا به ريخت­ هاي فرعي اختلال نارسايي ­توجه/ فزون ­كنشي از كودكان بهنجار است.

Background and Purpose: Attention deficit/ hyperactivity disorder (ADHD) is chronic disorder that significant parts of these children are affected. Hence, this study aimed to comparison the lateralization in children with attention/ deficit hyperactivity disorder and normal. Method: Present study was causal-comparative. Statistical population of this study included all children with attention/ deficit hyperactivity disorder in Alborz state with age group 7-13 in 2015. In this study 80 subjects were selected by means of available sampling, and the following scales were administered on them: Clinical Interview, Conner's of Childhood Behavior Problems Scale (1999), Waterloo Handedness Questionnaire (Steenhuis and Bryden, 1989) and Waterloo Footedness Questionnaire-Revised (Elias et al, 1998) were used to gather of data. Subjects were four groups including 20 person with ADHD-PI, 20 person with ADHD-PHI, 20 person with ADHD-C and 20 normal person. Data were analyzed using one-way analysis of variance. Results: The result of one-way analysis of variance in lateralization variable in handedness component did not show meaningful difference in subtypes of children with attention/ deficit hyperactivity disorder and normal group (p<0/01), However, in the component of footedness have been meaningful difference in subtypes of ADHD and normal group (p<0/01). Conclusion: According to research findings, differences in lateralization in between children with attention deficit / hyperactivity disorder and normal children can be confirmed only in footedness, so that we can say that footedness a more important factor in determining differences in lateralization in the form of subtypes of children with Attention/ deficit hyperactivity disorder than normal children.