مقايسه نظريه ذهن، نگهداري توجه، و همدلي در دانش آموزان مبتلا و غير مبتلا به اختلال نافرماني مقابله‌اي

Comparison of Theory of Mind, Attention Maintenance and Sympathy in Students with and Without Oppositional Defiant Disorder

زمينه و هدف: اختلال نافرماني مقابله‌اي يكي از شايع‌ترين اختلال‌هاي رفتار مخرب است. هدف پژوهش حاضر مقايسه نظريه ذهن، نگهداري توجه، و همدلي در دانش‌آموزان دبيرستاني مبتلا به اختلال نافرماني مقابله‌اي و بهنجار بود. روش: روش پژوهش توصيفي از نوع علي-مقايسه‌اي بود. جامعه آماري شامل تمامي دانش ­آموزان پسر اول تا سوم دبيرستان شهرستان اهواز در سال تحصيلي 95-1394 بود كه از بين آنها نمونه­ اي به حجم 100 نفر (50 نفر دانش‌آموز بهنجار و 50 نفر دانش‌آموز مبتلا به اختلال نافرماني مقابله‌اي) با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه­ اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه خودگزارشي مشكلات رفتاري نوجوانان آخنباخ (1991)، آزمون ذهن‌خواني از طريق چشم‌ها (بارون-كوهن، 2001)، آزمون عملكرد پيوسته، پرسشنامه همدلي بارون-كوهن (2003) و مصاحبه باليني ساختاريافته (2013) بود. جهت تجزيه‌وتحليل داده‌ها از تحليل واريانس چندمتغيره استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بين دانش‌آموزان داراي اختلال نافرماني مقابله‌اي و بهنجار از لحاظ نظريه ذهن، همدلي، و نگهداري توجه تفاوت معني‌داري وجود دارد (001/0 p<)؛ بدين معني كه دانش‌آموزان با اختلال نافرماني مقابله‌اي داراي عملكرد پايين‌تري در نظريه ذهن، همدلي، و نگهداري توجه نسبت به دانش‌آموزان بهنجار هستند. همچنين دانش‌آموزان با اختلال نافرماني نسبت به دانش‌آموزان بهنجار در مؤلفه خطاي حذف و خطاي ارائه اشتباه­هاي بيشتري داشتند. نتيجه‌گيري: اين نتايج اهميت نظريه ذهن، همدلي، و نگهداري توجه را در ابتلا و بهبود نشانه‌هاي اختلال نافرماني مقابله‌اي برجسته كرده است.

Background and Purpose: Oppositional defiant disorder is one of the most common, disruptive behavioral disorders. The main purpose of this study is to compare theory of mind, attention maintenance and sympathy in male students with Oppositional Defiant Disorder and normal students of first grade of high schools in Ahwaz. Method: This study was cross-sectional analysis. To analysis of data, multivariate ANOVA (MANOVA) has been used. The sample included 100 students (50 normal students and 50 students with oppositional defiant disorder) were selected from all male students of first grade of high schools in Ahwaz using random cluster sampling method. Instruments in this study included Achenbach Youth Self Report Questionnaire (1991), Reading Mind through the Eyes Test (Baron Cohen, 2001), Continuous Performance Test (Baron Cohen Sympathy Scale, 2003) and structured clinical interview. Results: Results of this study showed that there is significant difference between students with oppositional defiant disorder and normal students in terms of theory of mind, attention maintenance and sympathy (p<0.001). It means that students with oppositional defiant disorder have lower performance than normal students in terms of theory of mind, sympathy and attention maintenance. Moreover, students with oppositional defiant disorder have shown more mistakes than normal students in components of elimination error and presentation error. Conclusion: These results highlight the importance of developing and improving the theory of mind, empathy and attention maintenance in children with oppositional defiant disorder.