تأثير آموزش مثبت انديشي بر ادراك شايستگي و مهارت‌هاي اجتماعي كودكان بي‌‌سرپرست و بدسرپرست

The Effect of Positive Thinking Education on the Perceived Competency and Social Skills of the Orphan and Mistreated Children

زمينه و هدف: ازآنجايي‌كه مثبت‌انديشي بر بسياري از جوانب زندگي افراد تأثير عمده­اي دارد، هدف از اجراي اين پژوهش بررسي تأثير آموزش مثبت‌انديشي بر ادراك شايستگي و مهارت‌هاي اجتماعي كودكان بي‌سرپرست و بد‌سرپرست 10 تا 12 ساله بود. روش: روش پژوهش از نوع نيمه‌آزمايشي و طرح تك‌گروهي با پيش ­آزمون و پس­آزمون بود. جامعه آماري شامل تمامي كودكان دختر بي‌سرپرست و بدسرپرست 10 تا 12 سال شهر رشت در سال 1395 بود كه از بين آنها 10 نفر با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه مهارت‌هاي اجتماعي فرم معلم (گرشام و اليوت، 1990) و پرسشنامه ادراك شايستگي كودكان (هارتر، 1982) بود. مثبت‌انديشي به صورت 14 جلسه 90 دقيقه‌اي به گروه نمونه آموزش داده شد. تحليل داده‌ها با استفاده از ضريب d كوهن و ضريب g هدگس بررسي شد. يافته‌ها: نتايج يافته ­ها نشان داد كه آموزش مثبت‌انديشي توانسته است ادراك شايستگي و مهارت‌هاي اجتماعي كودكان را افزايش دهد و افراد مورد مطالعه شركت ­كننده در آزمايش در پس­ آزمون به‌طور معناداري، ادراك شايستگي و مهارت‌هاي اجتماعي بيشتري داشتند (0/05 > p). نتيجه‌گيري: در مجموع، نتايج به‌دست‌آمده از اين پژوهش، سودمندي و تأثير آموزش مثبت‌انديشي در افزايش ادراك شايستگي و مهارت‌هاي اجتماعي كودكان را تأييد مي‌كند.

Background and Purpose: Since positive thinking has a major impact on many aspects of life, the purpose of this study was to investigate the effect of positive-thinking education on the perceived competency and social skills of the orphan and mistreated children of 10 to 12 years old. Method: The method of the study was quasi-experimental and one-sample design with pre-test and post-test. The statistical population included all the female orphans and mistreated children between the ages of 10 and 12 from Rasht in 2016 that among them 10 children were selected using convenience sampling. The research tools were social skills questionnaire for teachers (Gresham and Elliot, 1990) and Children's competency perception questionnaire (Harter, 1982). Positive thinking was trained in 14 sessions of 90 minutes to the sample group. Data analysis was performed using Cohen's coefficient and Hedges coefficient. Results: The results of this study showed that positive-thinking education could increase the perceived competence and social skills of children and the subjects participating in the post-test had significantly higher perceived competence and social skills (P < 0.01). Conclusion: In sum, the results of this study confirm the usefulness and effectiveness of positive thinking in increasing the perceived competency and social skills of the orphan and mistreated children.