مقايسه پيشرفت تحصيلي و عملكرد رفتاري دانش‌آموزان با آسيب شنوايي در مراكز آموزشي تلفيقي و جداسازي شده استان مازندران

Comparison of Academic Achievement and Behavioral Performance of Students with Hearing Impairment in Inclusive and Separated Schools of Mazandaran Province

زمينه و هدف: يكپارچه‌سازي دانش‌آموزان با نيازهاي ويژه در مدارس آموزش عمومي يكي از موضوعات مهم نظام‌هاي آموزشي است. هدف پژوهش حاضر مطالعه پيشرفت تحصيلي و عملكرد رفتاري دانش‌آموزان با آسيب شنوايي مراكز با نيازهاي ويژه و تلفيقي استان مازندران بود. روش: پژوهش حاضر توصيفي از نوع علي- مقايسه‌اي ‌است. جامعه پژوهش شامل تمامي دانش‌آموزان با آسيب‌ شنوايي در مراكز آموزشي تلفيقي و جداسازي­شده استان مازندران بود كه در سال تحصيلي 94-1393 مشغول به تحصيل بودند. نمونه مورد مطالعه 78 نفر از دانش‌آموزان با آسيب شنوايي بودند (35 دانش­آموز از مدارس تلفيقي و 33 دانش­آموز از مدارس جداسازي­شده) كه به صورت در دسترس انتخاب شده­اند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات چك­ليست رفتار كودك نسخه معلم (آخنباخ، 2001)، آزمون ماتريس پيش‌رونده ريون (كرمي، 1389)، و پرونده تحصيلي دانش‌آموزان بود. اطلاعات جمع‌آوري‌شده با استفاده از آزمون تي گروه‌هاي مستقل، آزمون من­ويتني و كالموگروف­اسميرنف تحليل شد. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد ميانگين نمرات تحصيلي دانش‌آموزان مدارس با نيازهاي ويژه بالاتر از ميانگين نمرات دانش‌آموزان با آسيب شنوايي مدارس تلفيقي بود (001/0P<) اما ميزان عملكرد رفتاري هر دو به استثناء مؤلفه مشكلات جسماني گروه معنادار نبود. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي پژوهش حاضر نتيجه­گيري مي­شود كه يكپارچه‌سازي دانش‌آموزان با آسيب‌شنوايي در مدارس آموزش عمومي استان مازندران منجر به پيشرفت تحصيلي آنها نشده است و طرح يكپارچه‌سازي آموزشي نياز به بازنگري از نظر بسترسازي­هاي لازم دارد.

Background & Purpose: Integrating students with special needs in public education schools is one of the important educational systems. The purpose of the present study was to compare the academic achievement and behavioral performance of students with hearing impairment in inclusive and separated schools of Mazandaran Province. Method: The present study is a causal-comparative study. The statistical population of the study consisted of all students with hearing impairment in separated and inclusive schools in Mazandaran who were studying in the academic year of 1963-94. The sample consisted of 78 students with hearing impairment (35 students from inclusive schools and 33 students from separated schools) who were selected using convenience sampling. To collect the data, the child behavior check list (Achenbach, 2001), Raven's progressive matrix test (Karami, 2010), and the students' educational records were used and data were analyzed using independent t-test, Mann-Whitney and Kalmogrof-Smirnov tests. Results: Findings showed that the academic achievement of students in special needs were higher than the achievement of students with hearing impairment in inclusive schools (P <0.001), but the level of behavioral performance was not significant except for the components of the physical problems. Conclusion: According to the findings of this study, it can be concluded that the integration of students with hearing impairment in public education schools has not resulted in their educational progress and the educational integration plan needs to be reviewed in terms of the necessary bases.