شماره ركورد :
1018189
عنوان مقاله :
اثربخشي ريواستيگمين در كاهش نشانه هاي حركت پريشي ديررس در بيماران مبتلا به اسكيزوفرنيا
عنوان به زبان ديگر :
The Effectiveness of Rivastigmine in Reducing Tardive Dyskinesia Symptoms in Patients with Schizophrenia
پديد آورندگان :
جهانيان، اميرعباس دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي , رضادي، اميد دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي - گروه روانپزشكي , فدايي، فربد دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي , يراقچي، آزاده دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات
تعداد صفحه :
6
از صفحه :
29
تا صفحه :
34
كليدواژه :
مقياس حركات غيرارادي نابهنجار , اسكيزوفرنيا , ريواستيگمين , حركت‌پريشي ديررس
چكيده فارسي :
هدف : هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي داروي ريواستيگمين بر كاهش نشانه هاي حركت پريشي ديررس (ديسكينزي تارديو) در بيماران مبتلا به اسكيزوفرنياي دريافت كننده داروهاي ضدروان پريشي بود. روش : 40 بيمار مرد مبتلا به اسكيزوفرنيا با نشانه هاي حركت پريشي ديررس (بر اساس ملاك هاي DSM-IV-TR ) كه در مركز روانپزشكي رازي بستري شده بودند و در يك ماه پيش از مطالعه از نظر رواني در شرايط پايداري به سر مي بردند، با نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. آزمودني ها به طور تصادفي به دو گروه 20 نفري تقسيم شدند و يك گروه دارونما و گروه ديگر ريواستيگمين دريافت كردند. در آغاز بررسي و همچنين پس از سپري شدن هشت هفته، نشانه هاي حركتي بيماران با مقياس حركات غيرارادي نابهنجار ( AIMS ) بررسي شد. تحليل داده ها با روش تحليل كوواريانس صورت گرفت. يافته ها : يافته ها نشان داد ميان نمره هاي پس آزمون دو گروه آزمايش و گواه تفاوت معني داري وجود داشت (0/05 >p ). نتيجه گيري : ريواستيگمين بر كاهش نشانه هاي حركت پريشي ديررس در بيماران مبتلا به اختلال اسكيزوفرنيا موثر است.
چكيده لاتين :
Objectives : The aim of this study was to examine the effectiveness of rivastigmine on reducing tardive dyskinesia (TD) symptoms in patients with schizophrenia receiving antipsychotic treatment. Method: Forty male patients with schizophrenia and tardive dyskinesia symptoms [based on the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 4th. ed., Text Revision (DSM- IV-TR) criteria] hospitalized in Razi Psychiatric Hospital with a stable mental status within a month prior to the study were selected using convenience sampling. The subjects were randomly divided into two groups each with 20 individuals one group received placebo and the other rivastigmine. At the beginning of the study and after eight weeks, severity of symptoms of TD was assessed by Abnormal Involuntary Movement Scale (AIMS). Data analysis was done by analysis of covariance. Results: There were significant difference between posttest mean scores of the two groups (p<0.05). Conclusions: Rivastigmine is effective in reducing TD symptoms in patients with schizophrenia .
سال انتشار :
1393
عنوان نشريه :
روانپزشكي و روانشناسي باليني ايران
فايل PDF :
7500718
عنوان نشريه :
روانپزشكي و روانشناسي باليني ايران
لينک به اين مدرک :
بازگشت