تأثير مشخصه‌هاي جمعيّتي و اقتصادي-اجتماعي خانوار بر ميزان باروري زنان در ايران

The Impact of Household Socio-Economic Characteristics on Women's Fertility in Iran

كاهش ميزان باروري در دهه­هاي اخير به يكي از دغدغه‌هاي جمعيّتي در كشور تبديل شده و اين مسأله توجه سياست­گذاران را به خود جلب نموده است. هدف از مطالعه حاضر بررسي تأثير مشخصه­هاي مختلف خانوار بر ميزان باروري زنان در ايران است. براي اين منظور، در مطالعه حاضر با روش تحليل ثانويه داده‌هاي هزينه و درآمد خانوار براي بازۀ زماني 1384 تا 1393 و به برآورد مدل لاجيت ترتيبي تعميم‌يافته پرداخته شده است. يافته­هاي مطالعه نشان مي‌دهد، افزايش سن در اولين زايمان، پسر بودن اولين فرزند، افزايش سال‌هاي تحصيل والدين، شهرنشيني و وضعيت بهداشتي خانوار تاثير منفي بر احتمال باروري دارند. همچنين يافته­ها از آن حكايت دارند كه افزايش درآمد خانوار، شاغل بودن سرپرست خانوار و بودن خانوار تحت پوشش بيمه باعث افزايش احتمال باروري زنان مي‌شود. نتيجه مطالعه گوياي آن است كه خانوارها تمايل دارند تنها 2 و كمتر از 2 فرزند داشته باشند كه اين مطلب با توجه به چارچوب نظري بحث مي­تواند به معناي جايگزيني كيفيت به جاي كميت در رفتار باروري خانوارهاي ايراني تفسير گردد.

In recent years, decreasing fertility in Iran has become one of the demographic problems which has attracted the attention of policymakers. The purpose of this study is to investigate the effects of various household characteristics on the fertility of women in Iran. For this, the study estimates a generalized ordered logit by using secondary data from Households' Income and Expenditure survey over 2005-2014 and Stata software. The results of the study indicate that in crease in the age at the first birth, being son the first child, increase in the years of parental education, urbanization and improvement in health status of the household have a negative effect on the probability of fertility. Also the finding shows that increase in household income, employment of head of the household and the household being covered by insurance lead to increase the probability of women's fertility. The result of the study shows that households tend to have only 2 children and less than 2 children. This result can be interpreted according to the theoretical framework that there is a substitution of quality instead of quantity on the behavior of fertility of Iranian households.