تأثير آموزش والدگري مثبت مبتني بر روي آورد ساندرز بر شادزيستي و تعارض والد- فرزندي دانش آموزان

The Effectiveness of the Positive Parenting Education Based on Sanders' Approach on Happiness and Parent-Child Conflict of Students

زمينه و هدف: از آنجايي­كه سيك والدگري والدين بر بسياري از جوانب زندگي فرزندانشان تأثير عمده­اي دارد، اين پژوهش با هدف بررسي تأثير آموزش والدگري مثبت مبتني بر روي­ آورد ساندرز بر افزايش شادزيستي و كاهش تعارض والد- فرزندي دانش ­آموزان صورت گرفت. روش: روش پژوهش از نوع نيمه ­آزمايشي با طرح پيش­ آزمون- پس ­آزمون با گروه كنترل بود. جامعه­ آماري شامل تمامي دانش ­آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر شيراز در سال تحصيلي 96-1395 بود كه از بين آنها با استفاده از روش نمونه­ گيري چندمرحله­اي تعداد 30 نفر از مادراني كه فرزندان شان نمره پاييني در شادزيستي و نمره بالايي در تعارض والد- فرزندي داشتند، انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمايش و كنترل جاي دهي شدند. ابزار گردآوري داده ­ها شامل پرسشنامه‌ شادزيستي آكسفورد آرگيل و لو (1990) و تعارض والد- فرزندي اشتروس (1996) بود. روش والدگري مثبت در 8 جلسه 2 ساعته به گروه آزمايش آموزش داده شد. تحليل داده ­ها با استفاده از تحليل كوواريانس انجام شد. يافته­ها: نتايج نشان داد كه آموزش والدگري مثبت مبتني بر روي­آورد ساندرز بر افزايش شادزيستي و كاهش تعارض والد- فرزندي دانش­آموزان تأثير معني­داري دارد (0/05P<). نتيجه­ گيري: در مجموع نتايج به دست آمده از اين پژوهش، سودمندي آموزش والدگري مثبت را به دليل نقشي كه در سلامت و شاد­زيستي و كاهش تعارض والد- فرزندي بر عهده دارد مورد تأييد و تأكيد قرار مي­دهد.

Background and Purpose: The parenting style has a significant impact on many aspects of children's lives. The aim of this study was to investigate the effectiveness of the positive parenting education based on Sanders' approach on happiness and parent-child conflict of students. Method:ط The research method is semi-experimental with pre-test, post-test design with control group. The statistical population consisted of all male secondary school students in Shiraz during the academic year of 2016-2017. Using a multi-stage sampling method, 30 mothers whose children had low score in the happiness and a high score in parent-child conflict, were selected and assigned into experimental and control groups randomly. Data were collected by Oxford Happiness Inventory (Argyll and Levy, 1990) and Strauss's parent-child conflict questionnaire (1996). The positive parenting style was taught to the experimental group in 8 sessions. Data analysis was performed by using covariance analysis. Results: The results showed that positive parenting education based on Saunders' approach had a significant effect on increasing happiness and reducing parent-child conflict in students (P <0.05). Conclusion: Overall, the results of this study confirm and emphasize the usefulness of positive parenting education because of its role in health and happiness and reduction of parent-child conflict.