اثر چهار هفته فعاليت هوازي در آب بر علايم باليني و سايتوكاين‌هاي TNF-α و IL-10 در مدل حيواني مالتيپل اسكلروزيس

با‌توجه به اهميت درمان‌هاي تكميلي، در اين پژوهش هدف بررسي اثربخشي 4 هفته تمرين هوازي شنا بر روي علايم باليني و سايتوكاين‌هاي Tumor necrosis factor alpha) TNF-α) و (Interleukin 10 IL-10) در سطوح سرمي موش‌هاي مبتلا‌به مالتيپل اسكلروزيس از طريق القاي انسفالوميليت خود ايمن تجربي (Experimental autoimmune encephalomyelitis يا EAE) است. مواد و روش‌ها: 80 سر موش سوري ماده با نژاد C57BL/6 با سن 12-10 هفته و وزن 2±20 به 8 گروه 10 تايي (سالم كنترل، سالم شنا، MS كنترل، MS شنا، MS اينترفرون، MS اينترفرون و شنا، MS شاهد تزريق، MS شاهد شنا و تزريق) تقسيم شدند. از روز نهم بيماري، موش‌ها به مدت چهار هفته مقدار 150 IU/g اينترفرون بتا-1 دريافت و يا چهار هفته ورزش شنا روزانه نيم ساعت مواجهه داده شدند. وزن و علايم باليني به‌صورت روزانه با ثبت امتيازات بين گروه‌ها ارزيابي مي‌شد. در پايان پروتكل نمونه‌هاي خوني از قلب استخراج و شاخص‌ها به‌روش الايزا سنجيده شدند. نتايج: براساس نمودار امتيازات علايم باليني، بين گروه‌هاي MS شنا و MS اينترفرون و MS شنا اينترفرون با گروه MS اختلاف با سطح معني‌داري 001/0 مشاهده شد، شدت آسيب در گروه‌هاي MS نسبت‌به فعال به‌صورت ميانگين روي امتياز 2 تا 3 قرار گرفت و حاكي از تخفيف پيشرفت ضايعات دميلينه حاصل از اثر ورزش در آب بوده است. نتيجه‌گيري: يافته‌ها پيشنهاد مي‌دهند احتمالاً شنا نسبت‌به داروي اينترفرون بتا-1، عاملي مؤثرتر در تغيير سطح سايتوكاين‌هاي سرمي و بهبود علايم باليني موش‌هاي مدل EAE مي‌باشد. بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت كه تمرين منظم ورزشي در كنار درمان‌هاي پزشكي مي‌تواند براي كاهش اختلالات MS مفيد باشد

According to importance of complimentary therapies, The aim of this study was to evaluate the effect of four-week aerobic physical activity in water on clinical signs and amount of Tumor Necrosis Factor alpha (TNF- α) and Interleukin 10 (IL-10) in serum levels of animal model of multiple sclerosis (MS) via inducing experimental autoimmune encephalomyelitis (EAE). Methods: A total number of 80 female Syrian mice from the race of C57BL/6, aging 10 to 12 weeks and weighing 20±2 gram were divided into eight groups of 10, including: control, swimming, MS, MS+swimming, MS+interferon beta (INF- α), MS+interferon beta+swimming, MS+solvent, and MS+solvent+swimming environment. On post-immunization day 9, animals received IFN (150 IU/g) or were subjected to swimming daily for 4 weeks. Weight and clinical score were monitored daily and recorded in all groups. Finally blood samples were taken from the heart and the factors were measured by ELISA. The data were analyzed by one-way ANOVA. Results: According to clinical signs diagrams, there was seen significant difference between MS+swimming, MS+interferon beta, MS+interferon beta+swimming with MS group (P=0.001). Also, Based on the scores of clinical signs, the severity of injury in MS groups compared to active subjects had a average score of 2 to 3, indicating control and reduction of the progression of demyelin lesions resulting from the effect of exercise in water. Conclusion: These findings suggest that probably swimming is more effective than IFN to alter clinical signs and the level of TNF- α and IL-10 in the serum of EAE-induced mice. Therefore we conclude that regular moderate exercise could be helpful beside the medical therapies to attenuate the MS disorders