تأثير آموزش شايستگي هيجاني- اجتماعي بر پرخاشگري، حل مسئله، و خوش بيني دانش آموزان با پايگاه اجتماعي اقتصادي پايين

Effectiveness of Social-Emotional Competence Training on Problem Solving, Aggression and Optimism of Students with Low Economic Socio-Economic Status

زمينه و هدف: نتايج مطالعات حاكي از آن است كه مجموعه ­اي از عناصر هيجاني، شناختي، رفتاري، و اجتماعي در تحول هيجاني - اجتماعي نقش ايفا مي­ كنند. بدين ترتيب هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي تأثير آموزش شايستگي­ هيجاني - ­اجتماعي بر پرخاشگري، حل‌مسئله ­اجتماعي، و خوش­بيني دانش ­آموزان مربوط به پايگاه اجتماعي­ اقتصادي پايين بود. روش: روش پژوهش نيمه­ آزمايشي از نوع پيش ­آزمون - پس­ آزمون باگروه گواه است. جامعه آماري شامل تمامي دانش ­آموزان دختر مقطع اول متوسطه با پايگاه اجتماعي­ اقتصادي پايين شهرستان بابل در سال 1395 بود كه از بين آنها 30 نفر از طريق نمونه ­گيري تصادفي خوشه ­اي از مدارس مناطق كم برخوردار انتخاب و در دو گروه آزمايش و گواه جايدهي شدند (هر گروه 15 نفر). براي جمع ­آوري داده­ ها از پرسشنامه ­هاي پرخاشگري باس و پري (1992)، حل ­مسئله اجتماعي (دي زوريلا و همكاران، 2002) و آزمون جهت­گيري زندگي براي سنجش خوش­بيني (شي ير و كارور، 1994) استفاده شد. گروه آزمايش، برنامه آموزش شايستگي هيجاني اجتماعي را به مدت 9 جلسه 90 دقيقه ­اي دريافت كردند ولي گروه گواه هيچ گونه مداخله ­اي را دريافت نكردند. يافته ­ها: نتايج حاصل از آزمون تحليل كوواريانس تك­ متغيره و چندمتغيره نشان داد كه بين نمره پرخاشگري، حل‌مسئله اجتماعي، و خوش­بيني در دانش ­آموزان گروه آزمايش و گواه در مرحله پس‌آزمون تفاوت معناداري وجود دارد (0/05>P). نتيجه­ گيري: بر اساس نتايج حاصل از پژوهش حاضر، آموزش شايستگي اجتماعي هيجاني با افزايش توانايي دانش ­آموزان درباره شناسايي، بيان و تنظيم هيجان، باعث كاهش رفتارهاي پرخاشگرانه و افزايش حل مسئله شده است.

Background and Purpose: The results of the studies indicate that a set of emotional, cognitive, behavioral, and social elements plays a role in the emotional-social development. Thus, the purpose of this study was to investigate the effect of social-emotional competence training on problem solving, aggression and optimism of students with low economic socio-economic status. Method: The research method was semi-experimental with pretest-post-test and control group. The statistical population consisted of all female high school students with low socioeconomic status in Babol in 1395. Among them, 30 students were selected through cluster random sampling from less-favored schools and assigned in two experimental and control groups (15 students each). For collecting data, Buss and Perry's aggression questionnaire (1992), Social Problem Solving (D’Zurilla & et al, 2002) and life orientation test (Scheier & Carver, 1994) were used. The experimental group received the social emotional competency program for 9 sessions of 90 minutes, but the control group did not receive any interventions. Results: The results of multivariate analysis of covariance showed that there was a significant difference between the scores of aggression, social solving and optimism in the experimental and control groups (P <0.05). Conclusion: Based on the results of this study, the training of emotional social competence with increasing students' ability to identify, express and regulate emotions has reduced aggressive behaviors and increased problem solving.