چكيده فارسي :
زمينه و هدف: حل مسئله، يكي از برنامه‌هاي ساختاريافته شناختي است كه طيفي از پاسخ هاي كارآمد را براي مقابله با موقعيت هاي مشكل ساز زندگي فراهم مي كند. پژوهش حاضر با هدف تعيين تأثير آموزش حل مسئله خانواده/مدرسه محور بر سبك‌هاي حل مسئله دانش آموزان انجام شد. روش: طرح اين پژوهش، تجربي از نوع پيش‌آزمون-پس‌آزمون- پيگيري با گروه گواه بود. تعداد 120 دانش آموز با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شدند و با انتساب تصادفي به دو گروه آزمايشي (60 نفر) و گواه (60 نفر) تقسيم شدند. پس از آموزش10 جلسه دو ساعته به والدين و معلمان، گروه آزمايش به مدت سه ماه تحت آموزش برنامه حل مسئله خانواده/ مدرسه محور قرار گرفتند. براي جمع آوري داده ها در سه فرم دانش آموزان، والدين، و معلمان از نسخه كوتاه حل مسئله اجتماعي (دزوريلا و همكاران، 2004) استفاده شد. يافته ها: طبق گزارش دانش آموزان (شركت‌كنندگان)، والدين، و معلمان در سه مرحله پيش آزمون- پس‌آزمون (فاصله سه‌ماهه) و پيگيري (فاصله يك‌ماهه)، نتايج نشان داد در گروه آزمايشي، بين نمرات پيش‌آزمون- پس‌آزمون در زيرمقياس‌هاي حل مسئله تفاوت معناداري وجود داشت اما بين نمرات پس‌آزمون- پيگيري در زير مقياس‌هاي حل مسئله، تفاوت معنادار نبود (0/05 ≥ P ) نتيجه گيري: آموزش حل مسئله خانواده/مدرسه محور بر سبك‌هاي حل مسئله دانش آموزان اثربخش است، بنابراين استفاده از اين شيوه به‌عنوان يك برنامه پيش گيرانه به والدين و معلمان در اتخاذ سبك حل مسئله كارآمد از سوي دانش آموزان، از اهميت فراواني برخوردار است.
چكيده لاتين :
Background and Purpose: Problem solving is one of the structured cognitive programs that provides a range of efficient responses to deal with the problematic situations of life. The purpose of this study was to determine the effect of family / school-based problem solving training on problem-solving styles of elementary students. Method: The present study was an experimental research with pretest, post-test, follow up design with a control group. A sample of 120 students were selected using random sampling method and were randomly assigned to experimental (60 subjects) and control (60 subjects) groups. After 10 two-hour sessions of education for the parents and teachers, the experimental group received a family/school oriented problem-solving program for three months. A short version of the social problem solving (D’Zurilla, Nezu & Maydeu-Olivares, 2004) was used to collect data in three forms of students, parents, and teachers. Results: According to the reports by the students (participants), parents, and teachers, the results showed that in the experimental group, there was a significant difference between pretest and posttest scores on the subscales of problem solving, but there was no significant difference between the scores of posttest and follow-up on the subscales of problem solving (P ≤ 0.05) Conclusion: Family/school problem-solving training is effective on student's problem solving styles, so using this method is important as a preventive program for parents and teachers to adopt an effective problem-solving style for students.
