اثربخشي مداخلات به‌زيستي بر رضايت شغلي ماماها: يك كارآزمايي باليني تصادفي شده

Effectiveness of well-being interventions on job satisfaction of midwives: a randomized clinical trial

مقدمه: رضايت شغلي از جمله نگرش‌هاي مهم شغلي است كه نقش قابل ملاحظه‌اي در كارايي سازمان دارد. با توجه به نقش كليدي ماماها به عنوان يكي از اجزاي مؤثر سيستم بهداشتي براي ارائه خدمات مامايي به دو قشر آسيب‌پذير جامعه يعني مادران و كودكان، مطالعه حاضر با هدف تعيين اثر بخشي مداخلات به‌زيستي بر رضايت شغلي ماماها انجام شد. روش‌كار: اين مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي در سال 1394 بر روي 60 ماماي شاغل در مراكز بهداشتي درماني شهر مشهد انجام شد. واحدهاي پژوهش به دو گروه مداخله و كنترل به روش تصادفي تقسيم شدند. مداخلات شامل آموزش به‌زيستي سليگمن همراه با ارائه تكاليف خانگي طي 8 جلسه ‌2 ساعته به صورت هفتگي انجام شد. قبل و بعد از مداخلات، پرسشنامه‌هاي رضايت شغلي مينه‌سوتا (MSQ)، شادي آكسفورد آرگايل (1989) و به‌زيستي روانشناختي ريف (1995) تكميل شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 19) و آزمون‌هاي تي‌مستقل، تي زوجي، من‌ويتني، ويلكاكسون و كاي اسكوئر انجام شد. ميزان p كمتر از 0/05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: ميانگين نمره رضايت شغلي ماماها ابتداي مطالعه 11/14±62/78 و در انتهاي مطالعه بعد از مداخلات 14/28±78/82 بود كه تفاوت معني‌داري داشت (0/008=p). همچنين ميانگين نمره رضايت شغلي ماماها در انتهاي مطالعه در دو گروه مداخله و كنترل تفاوت معني‌داري داشت (0/001>p). نتيجه‌گيري: مداخلات به‌زيستي در ارتقاي رضايت شغلي ماماها اثربخش است.

Introduction: Job satisfaction is one of the most important factors related to human capital, which plays a significant role in individual and organizational outcomes. Midwives play a key role as an effective component of health care system to provide midwifery services into two vulnerable groups of society: mothers and children. So, this study was performed with aim to determine the effectiveness of well-being interventions on midwives' job satisfaction. Methods: This randomized clinical trial was conducted in 2015 on 60 midwives working at health centers in Mashhad. Research units were randomly assigned to two groups: control and intervention. Intervention including Seligman Well-Being Education was performed once a week for eight weeks, each session lasting 2 hours. They were asked to fulfill the following questionnaires before and after the intervention: Minnesota Satisfaction Questionnaire, Oxford Happiness Questionnaire (1989), Ryff Scale Psychological Well-Being(RSPWB 1995). Data were analyzed using statistical SPSS software (version 19) and Independent T-Test, Paired T-Test, Mann-Whitney, Wilcoxon and Chi-Square. Results: Job satisfaction mean scores of midwives were significantly different (P=0.008) in the beginning of the study (62.78 ± 11.14) and at the end of the study (78.82 ± 14.28) after the intervention. Also, there was a significant difference between two groups (control and intervention) in terms of job satisfaction after the intervention (P<0.001). Conclusion: Well-Being intervention is effective on job satisfaction of midwives.