پيشگيري از خشونت خانگي: اجراي برنامه آزمايشي جلب حمايت در يك منطقه شهري

Domestic Violence Prevention Advocacy Program: A Pilot Study in Tehran Urban Area

اهداف اين مطالعه با هدف اجراي آزمايشي برنامه حمايت‌طلبي توسعه ايمني و پيشگيري از خشونت خانگي در سازمان‌ها و نهادها و نيز جمعيت زير پوشش مركز بهداشت غرب تهران انجام شد. مواد و روش ها پژوهش حاضر پروژه‌اي كاربردي و پايلوت، با روش مطالعه كمّي و كيفي بر اساس مداخله مبتني بر جامعه و پژوهش خدمات بهداشتي صورت گرفته است. جامعه آماري شامل نهادها و سازمان‌هاي ذي‌نفع و فعال در پيشگيري از خشونت خانگي در منطقه جنوب‌غرب شهر تهران بود. نمونه‌گيري به روش در دسترس از بين تمام جامعه آماري شامل مركز بهداشت غرب تهران، مركز مداخله در بحران سازمان بهزيستي، بخش فرهنگي اجتماعي منطقه 9 شهرداري تهران، كلانتري 119 مهرآباد (نيروي انتظامي)، انجمن دفاع از قربانيان خشونت و نيز 25 نفر از كاركنان انجام شد. ابزار مطالعه پرسش‌نامه پايش و ارزشيابي، مصاحبه، مشاهده، متون آموزشي، مستندات مكتوب، صورت‌جلسه‌ها و گزارش‌هاي كاركنان بود. يافته ها يافته‌ها نشان داد به طور كلي بيشتر نهادها و سازمان‌هاي ذي‌نفع، به‌ويژه بخش سلامت و معاونت بهداشتي، در اجرا و حمايت‌طلبي از برنامه ايمني و پيشگيري از خشونت خانگي همكاري داشتند. با اين حال برخي مشكلات گزارش‌شده حاصل از يافته‌هاي كيفي شامل عدم رضايت كاركنان و عدم حمايت و پيشرفت فعاليت‌ها بوده است. در بسياري از يافته‌هاي كيفي علاقه، انگيزه و نگرش مثبت به ياري‌رساني در ميان كاركنان و مديران و متخصصان گزارش شد كه در رفتار و وظايف سازماني آن‌ها نيامده بود. يافته‌هاي كمّي و كيفي از كاستي در همكاري و حمايت درون‌بخشي و برون‌بخشي، همكاري كم مديران و معتمدان محلي و ضعف در ثبت پرونده‌ها و داده‌ها حكايت مي‌كردند. نتيجه گيري برنامه جلب حمايت كه در سند ملي ايمني و پيشگيري از خشونت خانگي پيشنهاد شده است، برنامه‌اي اجرايي، مستند به شواهد و كاربردي است. در ميان سازمان‌هاي مشاركت‌كننده در اين پژوهش، بخش سلامت و معاونت بهداشتي بيش از ديگر سازمان‌ها مشاركت داشته است. با اين حال براي اجراي مؤثرتر برنامه پيشگيري از خشونت خانگي به تصويب سطوح بالاي مديريت كشور و برنامه‌ريزي براي مشاركت بيشتر ديگر سازمان‌ها، تخصيص بودجه مناسب براي ياري رساندن به قربانيان و حمايت همه‌جانبه از قربانيان نياز است.

Objectives This study was undertaken with the aim of delivering/implementing safety promotion and domestic violence prevention advocacy program in organizations, institutions and also individuals’ coverage by West Tehran Health Center. Methods This study is an action/operational research and a pilot study undertaken with both quantitative and qualitative research method approach. It is a community-based intervention and Health System Research (HSR). The samples of the pilot study were selected from the key stakeholders including relevant institutions or organizations and their staffs working on domestic violence prevention, together with domestic violence affected married women (victims) in neighborhood were 9 from Tehran. Instruments applied in this study included monitoring and evaluation questionnaire, interview, observation, amount of distribution of educational resources, written documents, meeting reports and staff reports. Results Most of the stakeholders/institutions and organizations supported and have effective collaboration in implementation of safety promotion and domestic violence prevention advocacy program. Other key findings of this study are as follows: Failure in achieving many individual and organizational responsibilities; discontinuing support/helping to battered women; bureaucratic barriers and inefficiency of some organizations; and lack of program/action plan, budget and planning for domestic violence prevention in all organizations except West Tehran Health Center which is supported by Ministry of Health. Conclusion Advocacy program offered in draft of national policy on safety and domestic violence prevention, is acceptable, based on evidence, and is functional in this urban area. However, this study recommends that there is a highly critical need for a strategic decision making and planning at national level considering sufficient administrative authority and budget for supporting victims of domestic violence.