بررسي اثر استرس شغلي بر فرسودگي شغلي در ميان پرستاران

فرسودگي شغلي از مهمترين عوامل تأثيرگذار بر روي تمايل به ترك شغل در ميان پرستاران و كيفيت ارايه خدمات مراقبت‌هاي بهداشتي است. هدف از مطالعه حاضر بررسي اثر متغيرهاي دموگرافيك، سازماني و ابعاد مختلف استرس شغلي بر روي فرسودگي شغلي در ميان پرستاران مي‌باشد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه مقطعي برروي 170 نفر از پرستاران يكي از بيمارستان‌هاي شهر شاهرود، كه به‌صورت تصادفي انتخاب شدند، انجام گرديد. داده‌هاي با استفاده از پرسشنامه‌هاي دموگرافيك، استرس شغلي پرستاران (NSS) و فرسودگي شغلي مسلش (MBI) جمع‌آوري گرديد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون لجستيك چند متغيره و نرم‌افزار SPSS در سطح معني‌داري 05/0 انجام شد. نتايج: از ميان ابعاد استرس شغلي تعارض با ساير همكاران و عدم حمايت به‌ترتيب داراي بيشترين (45/4±79/11) و كمترين (64/1±77/3) ميانگين بودند. بيشترين ميانگين فرسودگي شغلي مربوط‌به خستگي عاطفي (65/9 ±29/19) بود. خستگي عاطفي با كمبود حمايت (18/3–14/1=CI، =OR1/91)، عدم آمادگي كافي (57/3–13/1=CI، =OR2/01)، شيفت كاري (988/0–046/0=CI، =OR 0/214) و درگيري با پزشكان (92/1–45/1=CI، =OR1/64) رابطه معني‌دار داشت. علاوه‌بر اين، مسخ شخصيت با مرگ و مردن و كمبود حمايت، رابطه معني‌دار مثبت و موفقيت فردي به‌ترتيب با عدم آمادگي كافي رابطه معني‌دار منفي و با سابقه كار رابطه معني‌دار مثبت داشت. نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه با ارتقاء برخي از ابعاد استرس شغلي مانند تعارض با پزشكان، عدم‌آمادگي كافي، كمبود حمايت، مرگ و مردن و همچنين بهبود نظام نوبت‌كاري مي‌توان باعث كاهش فرسودگي شغلي پرستاران شد.

Job burnout is one of the most important factors affecting intent to leave among nurses and quality of care. The purpose of this study was to investigate the effect of demographic and organizational variables and also job stress on burnout among nurses. Methods: This cross sectional study was done among 170 randomly selected nurses of a hospital in Shahroud. Data were collected using organizational demographic questionnaires, Nursing Stress Scale (NSS) and Maslach Burnout Inventory (MBI) questionnaire. The data analysis was performed by Pearson correlation and multiple logistic regression at 0.05 significant level using SPSS version 24. Results: Among the dimensions of occupational stress, conflict with peers and lack of support had the highest (11.79±4.45) and the lowest (3.77±1.64) average respectively. The highest average of burnout was belonged to emotional exhaustion (19.29±9.65). Emotional exhaustion had a significant correlation with lack of support (OR=1.91, CI=1.14-3.18), inadequate preparation (OR=2.01, CI=1.13-3.57) and conflict with physicians (OR=1.64, CI=1.45-1.92). In addition, the depersonalization was positively correlated with death and dying, lack of support and personal accomplishment had a negative and positive association with inadequate preparation and clinical experience. Conclusion: The results of this study showed that improving some aspects of occupational stress, such as conflict with physicians, inadequate preparation, lack of support, death and dying, as well as improvement of shiftwork schedule might reduce perceived burnout. exhaustion had a significant correlation with lack of support (OR=1.91, CI=1.14-3.18), inadequate preparation (OR=2.01, CI=1.13-3.57) and conflict with physicians (OR=1.64, CI=1.45-1.92). In addition, the depersonalization had positively correlated with death and dying, lack of support and personal accomplishment had a negative and positive relation with inadequate preparation and clinical experience. Conclusion: The results of this study showed that improving some aspects of occupational stress, such as conflict with physicians, inadequate preparation, lack of support, death and dying, as well as improvement of shiftwork schedule might reduce perceived burnout.