نتيجه هشت هفته تمرين استقامتي با شدت بالا و ميانه بر متغيرهاي بيومكانيكي استخوان ران در موش صحرايي سالمند نژاد ويستار

The Effect of Eight Weeks of Moderate and High Intensity Endurance Training On Biomechanical Properties of Femur in Old Male Wistar Rats

فعاليت بدني از طريق كشش‌هاي ناشي از انقباضات عضلاني، بار مكانيكي را بر استخوان اعمال كرده و با تحريك استخوان، متغيّرهاي ساختاري مانند: قدرت و تراكم استخوان را افزايش مي‌دهد. اين پژوهش به منظور بررسي مقايسه شدت­ هاي مختلف تمرين استقامتي بر متغيرهاي منتخب بيومكانيكي استخوان ران در رت­ هاي سالمند نژاد ويستار اجرا شد. روش ­ها: در اين پژوهش تجربي، 24 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار مسن (23 ماه) با ميانگين وزني 75/441 گرم به صورت تصادفي بر اساس وزن اوليه در دو گروه تمريني و يك گروه كنترل شامل گروه تمرين استقامتي با شدت متوسط (n=8)، تمرين استقامتي با شدت بالا (n=8) و گروه كنترل (n=8) قرار گرفتند. تمرين استقامتي با شدت متوسط با70%-60% و شديد 110%-80% سرعت بيشينه، پنج روز در هفته به مدت هشت هفته بود، كه مدت و مسافت (حجم تمرين) هر جلسه فعاليت در هر دو گروه برابر اما شدت تمرين متفاوت بود. 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمريني حيوانات براي انجام جراحي و استخراج بافت استخواني فمور بي­هوش و سپس تشريح شدند. از آزمون فشار مكانيكي خمش سه نقطه­اي براي تعيين تغييرات بر مدولاسيون، حداكثر مقاومت و انرژي شكست و نيروي استخوان ران رت­هاي نر استفاده شد. تجزيه تحليل آماري با استفاده از آزمون آناليز واريانس يك ­طرفه با سطح 05/ 0≥P انجام شد. يافته ­ها: نتايج نشان داد كه اين نوع تمرينات تأثيري بر مدولاسيون (198/0p=)، قدرت استخوان (24/0p=)، انرژي شكست (204/0p=)،تغييرشكل تا نقطه ي حداكثر استحكام (89/0p=) و نيروي استخوان ران (31/0p=) موش صحرايي نر نداشت و بين گروه ها تفاوت معني­داري در اين فاكتورها وجود نداشت.)بهتر است چند يافته مهم را با ذكر P دقيق valueگزارش كنيد.) نتيجه گيري: به نظر مي­رسد تغييرات بيومكانيكي استخوان پس از انجام چنين تمريناتي نياز به دوره ­هاي طولاني ­تر تمرين ورزشي دارد كه بايد در تحقيقات آينده مورد بررسي قرار بگيرد.

Background: Physical activity reduces the risk of bone fractures by decelerating the bone loss and enhancing muscle strength. Such activities promote the bone strength and bone density through bone stimulation. The present study aimed to compare the effect of endurance training with varying intensities on the selected biomechanical properties of femurs in old male Wistar rats. Methods: 24 male Wistar rats (23 months old) with an average weight of 441.75 grams were randomly divided into 2 experimental and one control grpups: Moderate intensity continuous training (MICT, n = 8), high intensity Interval training (HIIT, n = 8), and control group (CG, n = 8). Moderate and high intensity endurance training sessions were held five days a week with 60-70% and 80-110% of the maximum speed) and high (maximum speed) for eight weeks, respectively. In the MICT and HIET groups, the duration and distance (volume of training) were the same and only the intensity of training differed. Forty-eight hours after the last training session, the rats underwent surgery and their femur removed. Three–point bending flexural test was used to determine the effects of training on modulation, maximum endurance, fracture energy, and femur strength in the rats. The statistical analysis was performed using one-way ANOVA test at P <0.05. Results: The study results indicated that eight weeks of endurance training with varying intensities had no significant effect on modulation (p=0.198), bone strength (p=0.24), fracture energy (p=0.204), deformation-to-maximum strength (p=0.89), and femur strength (p=0.31), and that no significant difference was observed among the three groups. Conclusion: The biomechanical changes of the bone by such exercises require longer periods of training, which could be examined in future studies.