بررسي يافته‌هاي سونوگرافي در ماستيت گرانولوماتوز ايديوپاتيك

Ultrasound Findings in Idiopathic granulomatous mastitis

مقدمه: برخورد با يك توده پستان با توجه به سن، شرح حال و يافته‌هاي باليني متفاوت است. با توجه به اين‌كه نماي باليني در اكثريت موارد ماستيت‌هاي گرانولوماتوز مي‌تواند مشابه سرطان پستان باشد، استفاده از سونوگرافي مي‌تواند در اين بيماران راهگشا بوده، در افتراق آن از بدخيمي كمك كرده و از نگراني بيمار بكاهد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسي يافته‌هاي سونوگرافي در ماستيت گرانولوماتوز ايديوپاتيك و تعيين شاخصه‌هاي تشخيصي سونوگرافيك با اختصاصيت بالا جهت افتراق آن از ساير انواع ماستيت و بدخيمي انجام شد. روش‌كار: در اين مطالعه مقطعي، يافته‌هاي سونوگرافي در بيماراني كه در بازه زماني سال‌هاي 94-1392 با علائم ماستيت، جهت سونوگرافي و بيوپسي از ضايعه مشكوك پستاني به بخش راديولوژي يكي از بيمارستان‌هاي اميد، دكتر شيخ، قائم (عج) و امام رضا (ع) ارجاع شده بودند، ثبت شد و مواردي كه بر اساس هيستوپاتولوژي و آزمايشات ميكروبيولوژي و سرولوژي ماستيت گرانولوماتوز ايديوپاتيك تشخيص داده شده بود، انتخاب شدند و يافته‌هاي سونوگرافي در ماستيت گرانولوماتوز ايديوپاتيك استخراج شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 16) و آزمون‌هاي كاي اسكوئر، تي و همبستگي پيرسون انجام شد. مقدار p كمتر از 0/05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها: در اين مطالعه از 155 بيمار ارجاع شده با علائم ماستيت، 130 بيمار ماستيت گرانولوماتوز ايديوپاتيك بودند. در مطالعه حاضر 4 كرايترياي سونوگرافيك توده هايپواكو، اووال، متعدد و با حاشيه نامنظم و گسترش انگشتي شكل به نسوج اطراف، داراي حساسيت و ويژگي و ارزش اخباري مثبت بالا در تشخيص ماستيت گرانولوماتوز ايديوپاتيك بودند. حساسيت كلي سونوگرافي در تشخيص ماستيت گرانولوماتوز ايديوپاتيك 92/3%، اختصاصيت آن 80/0% و ارزش اخباري مثبت و منفي آن به ترتيب 96/0% و 66/7% بود. نتيجه‌گيري: سونوگرافي براي تشخيص ماستيت گرانولوماتوز ايديوپاتيك مناسب است، زيرا مي‌تواند با حساسيت و اختصاصيت بالا آن را شناسايي كند و در افتراق آن از بدخيمي و ديگر انواع ماستيت كمك‌كننده باشد.

Introduction: Menstruation leads to bleeding and anemia; while endurance training causes erythropoiesis and stimulates hematopoiesis; therefore, this study was performed with aim to evaluate the effects of 6 weeks aerobic exercise training on blood hematological factors in adolescence girls. Methods: This semi-experimental study was performed on 20 girls aged 11-12 years old in 2014. The subjects were randomly enrolled in two groups (Experimental and Control). Experimental group performed aerobic exercise for three sessions per week for six weeks. The control group continued the usual daily activities. Before and after the exercise programs, complete blood count (CBC; using the blood samples) and maximum oxygen uptake (VO2max; using 1600 meters running and walking) were measured. Data analysis was performed by SPSS software (version 16) and dependent and independent t-test, Kolmogorov Smironov, and Shapiro-Wilk tests. PResults: Increase of VO2max was significant after exercise in experimental group (P=0.018). The value of RBC, HGB, and HCT significantly increased after exercise in two groups (P<0.05). In addition, the value of MCH and MCHC significantly decreased after exercise in control group (P<0.05). The value of WBC significantly increased (P=0.01) and MCHC significantly decreased (P<0.05) in control group and experimental group, respectively. However, comparisons between groups were statistically significant only in VO2max at post-test (P=0.033). No significant difference was observed in other hematological factors (PLT, MCV) in two groups (P>0.05). Conclusion: Six weeks of aerobic exercise are significantly effective in VO2max without significant changes in other hematological factors in adolescence girls.