پديد آورندگان :
اسلامي، يدالله دانشگاه علوم پزشكي تهران , محمدي، مسعود دانشگاه علوم پزشكي تهران , قوجازاده، ليلا دانشگاه علوم پزشكي تهران , شريف زاده كرماني، مهدي دانشگاه علوم پزشكي كرمان
چكيده فارسي :
هدف: بررسي محل انسداد در بيماران با شكست ترابكولكتومي به صورت بازبيني محل جراحي قبلي
روش پژوهش: اين مطالعه به روش مداخله‌اي در 47 چشم 47 بيمار كه بين سال‌هاي 1390 تا 1394 در بيمارستان فارابي تحت جراحي بازبيني به دليل شكست ترابكولكتومي قرار گرفته بوداند، انجام شد. روش جراحي بدين صورت بود كه پس از پريتومي با قاعده به سمت فورنيكس و گذاشتن ميتومايسين 2 درصد به مدت 1 دقيقه، جداسازي بافت‌هاي زير ملتحمه و تنون و آزاد كردن اسكار انجام مي‌گرفت، اگر در اين مرحله جريان مايع زلاليه برقرار مي‌شد، محل شكست در سطح ساب‌كونژ و تنون در نظر گرفته مي‌شد. در صورت عدم برقراري درناژ، با برش روي اپي‌اسكلرا، اسكار آن آزاد مي‌شد و اگر درناژ برقرار مي‌شد محل شكست در سطح اپي‌اسكلرا در نظرگرفته مي‌شد، در غير اين صورت فلپ اسكلرا بلند مي‌شد و آزاد كردن چسبندگي‌ها تا برقرار شدن درناژ ادامه مي‌يافت. در نهايت اگر باز درناژ برقرار نمي‌شد، محل اسكلروتومي بررسي و باز مي‌شد تا جريان برقرار شود. در اين مطالعه چهار سطح براي انسداد در نظر گرفته شد، كونژوتنون، اپي‌اسكلرا، اسكلرا، محل اسكلروتومي. بر اساس اين كه در كدام مرحله از عمل جريان زلاليه برقرار شود، محل انسداد مشخص مي‌شد.
يافته‌ها: ميانگين سني بيماران 19/1±44 سال بود (دامنه تغييرات: 79-5 سال). محل انسداد در 26 (55/3 درصد) مورد زير فلپ اسكلرا، در 16 (34/1 درصد) مورد در سطح اپي‌اسكلرا، در 4 (8/5 درصد) مورد در سطح كونژوتنون و 1 (2/1 درصد) مورد در محل اسكلروتومي گزارش شد. ميانگين فاصه زماني بين جراحي ترابكولكتومي و جراحي بازبيني، 5/32±27/5 ماه بود.
نتيجه‌گيري: در اين مطالعه، شايع‌ترين محل شكست ترابكولكتومي در سطح صلبيه گزارش شد. اسكار در هر سطحي مي‌تواند منجر به انسداد مسير و نتايج نامطلوب عمل ترابكولكتومي شود، بنابراين توجه سريع به محل شكست و انجام اقدامات لازم جهت رفع آن در نتيجه نهايي موثر مي‌باشد.
چكيده لاتين :
Purpose: To investigate the site of trabeculectomy failure with surgical revision in patients with failed
trabeculectomy.
Methods: This interventional case series was performed on 47 eyes of 47 patients with surgical revision due
to failed trabeculectomy Farabi Hospital between 2011 and 2015. The surgery involved fornix based peritomy
MMC 2%; then, it was applied for 1 minute and subconjunctival tissues, Tenon’s capsule, and scar tissues
were excised. If aqueous flow was established, the subconjunctiva and tenon would be considered as the site
of failure. If not established, the scar on the episclera was released, and if drainage was established, the site of
the failure at the epicardial surface would be considered. Otherwise, the scleral flap raised and releasing
adhesions continued until drainage was established. Eventually, if there was no drainage, the location of the
sclerotomy was examined and opened until the flow was established. The site of trabeculectomy failure was
classified in 4 levels, including conjunctiva and tenon, episclera, sclera, and slerostomy site. Based on which
stage of the operation the aqueous flow was established, the site of failed trabeculectomy was identified.
Results: The mean age of the patients was 44 ± 19.1 years (range 5-79 years). The site of failure in 26 (55.3%)
cases was sclera, in 16 (34.1%) cases was episclera, in 4 (8.5%) cases was conjunctiva and tenon, 1 (2.1%) case
was sclerostomy site. The mean interval between the trabeculectomy and surgical revision was 27.5 ± 5.32
months.
Conclusion: In this study, the most common site of trabeculectomy failure was sclera. Aqueous outflow
resistance could occur in any levels by scar formation; so, prompt attention to the site of failure and well
management could be effective in outcome.
