بازانديشي در روش تلفيقي: مطالعه موردي؛ رويه تصميم گيري ايران در برجام

Rethinking in Eclectic Method; Case Study: Iranian Trend of Decision Making in the Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA)

روش تلفيقي (التقاطي) (Eclectic Method) يا روش اختلاطي (Mixed Method) در علوم سياسي و روابط بين‌الملل مشهور به تركيبي(Combined) از روش‌هاي كمي و كيفي است و از آن با عنوان پارادايم سوم در روش‌شناسي نيز ياد مي‌شود اما اين جايگاه پارادايميك و آن روايت مشهور، نيازمند نقد و بازانديشي است. در اين مقاله قصد داريم به جايگاه واقعي روش تلفيقي يا اختلاطي در روش‌شناسي بپردازيم و نشان ‌دهيم كه به دلايل معرفت‌شناسي و بر خلاف روايت مشهور، امكان تركيب (Combined) روش كمي و كيفي وجود ندارد اما مي‌توان از اين دو روش به صورت تلفيقي (Eclectic) در ذيل روش علمي- تجربي استفاده كرد. در بخش پاياني مقاله و به عنوان مطالعه موردي، نشان مي‌دهيم چگونه مي‌توان با روش تلفيقي، به يك فهم اوليه، پيرامون رويه تصميم‌گيري سياست خارجي ايران در برجام حاصل كرد. نويسنده معتقد است با وجود محدوديت اطلاعات در مورد چگونگي و چرايي اتخاذ تصميم برجام در جمهوري اسلامي، روش تلفيقي به شكلي ساختارمند با مشخص كردن عوامل مؤثر بر اتخاذ يك تصميم و نحوه تفسير آن عوامل در نظام شناختي تصميم‌گيران سياست خارجي، مناسب‌ترين روش براي پژوهش‌هاي آغازين پيرامون رويه تصميم‌گيري سياست خارجي ايران در برجام است.

The decision making trend in foreign policy answers how and why a decision is made. Drawing this trend requires the use of an appropriate research method to explain available information and interpret the roles. Despite the limited access to some information on the achievement (Comprehensive Joint Plan of action between Iran with Six World Power), how can we draw the trend of Iran's foreign policy decision-making in this historical event? (Research question and question) This paper aims to introduce the method for the initial drawing of Iran's foreign policy decision making trend by introducing the position of quantitative and qualitative combination of methodology and showing its function and its research merits (research method). The structure of eclectic method in the first phase explains the factors affecting admittance and, in the second stage, provides an understanding of the perception of senior foreign policy decision makers. (The research hypothesis) The author believes that the process of identifying the factors influencing decision making and the way in which those factors are interpreted in the cognitive system of foreign policy decision makers, is the most appropriate method for initiating research on Iran's foreign policy decision making trend. (Results)