تاثير عوامل اجتماعي –فرهنگي بر قانون گريزي (مورد مطالعه: استان خوزستان)

نظم اجتماعي، روابط اجتماعي نسبتا پايدار بين مجموعه اي از كنشگران فردي و جمعي بر اساس منافع مشترك، دلبستگي و وابستگي متقابل است كه به واسطه تعلق خاطر و احساسات اخلاقي مشترك و وجود نظام قانوني رسمي(همراه با پشتوانه ضمانت اجراء) در ميان گروه از كنشگران فردي و جمعي حاصل مي شود. بر اين اساس حفظ نظم اجتماعي در جامعه مستلزم وجود قانون و حاكميت قانون نشات گرفته و برخواسته از تكاليف اجتماعي و اخلاقي است. هدف از اين مقاله آگاهي از مهمترين عوامل موثر بر قانون گريزي مي باشد. روش به كار رفته در اين مطالعه پيمايشي است. جامعه آماري از بين شهروندان ساكن بالاي 18 سال شهرستان هاي اهواز، بندر ماهشهر، خرمشهر، انديمشك و بهبهان انتخاب شدند كه جمعا تعداد 613 نمونه شدند. يافته ها نشان داد كه بيشترين و كمترين حوزه اي كه در آن پاسخگويان مرتكب قانون گريزي شده اند به ترتيب قانون گريزي مالي-اقتصادي(ميانگين 2/83) و فرهنگي – آموزشي(ميانگين 2/23) بوده است. همچنين به تفكيك متغيرهاي زمينه اي نشان مي دهد كه بين متغيرهاي جنسيت، وضعيت تاهل و وضعيت شغلي رابطه معناداري رابطه معناداري وجود دارد. نتايج ضريب همبستگي پيرسون نشان مي دهد كه بين احساس آنومي و قانون گريزي رابطه معناداري وجود دارد. ميزان ضريب همبستگي 0/080 و جهت رابطه مستقيم مثبت مي باشد.