تحليلي فلسفي از گونه هاي انضباط كاركنان

A Philosophical analysis of employees' discipline (Text in Persian)

نظريه ها و اقدامات در حوزه علوم اجتماعي از انديشه هاي فلسفي ريشه مي گيرد و برآمده از ارزش ها، اعتقادات و طرز تلقي افراد از محيط پيرامون است. نظريه ها و اقدامات انضباطي در دانش مديريت منابع انساني، يكي از مقوله هاي مهمي است كه از قاعده برخورداري از ريشه هاي فلسفي، مستثني نيست. اين بر مطالعه بررسي رويكردهاي فلسفي چهارگانه در مديريت و استمداد از تحليل هاي فلسفي مبتني بر گزاره هاي هستي شناسي و معرفت شناسي استوار است. در پس هر يك از رويكردهاي يادشده، تلاش مي شود ضمن توصيف علائم و پيامدهاي احتمالي پذيرش هر يك از مواضع فلسفي در رفتار مديران و افراد، گونه جديدي از انضباط كاركنان -كه بر اساس رهيافت هاي فلسفي متاثر از فيلسوفان اسلامي و انديشمندان معاصر در حوزه فلسفه علوم اجتماعي است- تبيين شود. هستي شناسي مبتني بر دوگان ساختارگرا- عامل گرا (اصالت فرد و يا جامعه) و معرفت شناسي مبتني بر دوگان طبيعت گرا- هرمنوتيك، دستمايه هاي نگارندگان در تحليل فلسفي رويكردهاي موجود بوده است. تاكيد بر اصالت توامان ساختار، عامل و معرفت شناسي مبتني بر رئاليسم متعالي، سنگ بناي گونه اي نو از انضباط كاركنان است.

Social science’s theories and practices have been rooted in philosophical thinking and have been drawn from values، belifes and perceptions of people from their around. Theories and practices of employee discipline in human resource management also have their philosophical stems. This article by using philosophical analysis through ontologies and epistemologies behind four main attitudes to management practices aims to describe probable signs and consequences of each attitude to employee discipline actions. Also، it trries to introduce new type of employee discipline according to Islamic philosophers view and contemporary social science about transcendental realism in epistemology and post-structuralism in ontology.