ويكتور هوگو، نويسنده قهرمان پرور يا قهرمان سخنوري

مفهوم تعهد نزد نويسندگان فرانسوي ريشه در تحولات سياسي و اجتماعي قرن نوزدهم فرانسه دارد. مانند بسياري از شاعران و نويسندگان نسل رمانتيك، ويكتور هوگو نيز نويسنده اي متعهد بود، اما اين تعهد به شيوه اي خاص در آثارش متبلور شده است؛ زيرا كه هوگو به عنوان يك نويسنده در كنار خلق آثار ادبي، خود شخصا" به معناي واقعي درگير مسائل سياسي و اجتماعي جامعه‍‍ ي خويش بود. هوگو داراي القابي چون "پر دو فرانس" (پدر فرانسه) بوده و علاوه بر آن از سالهاي 1845 تا 1885 يعني تا آخرين روزهاي عمر خويش نماينده اي فعال در مجلس ملي و مجلس سناي فرانسه بود. در تريبون همين مجامع مختلف بود كه هوگو سخنراني هاي سياسي مي كرد و در نقش خطيب و سخنراني پر شور به عنوان متفكري مبارز جلوه مي نمود. هدف اين مقاله آن است كه حالت هاي نمايشي ويكتور هوگو را از وراي سخنراني هاي سياسي اش مورد بررسي قرار دهيم. به عبارت ديگر مي خواهيم بدانيم كه آيا ارتباط و يا تشابهي ميان سخنراني هاي سياسي هوگو با سخنان و كلام قهرمانان داستاني و نمايشي او وجود دارد؟ در اين مقاله سعي مي كنيم نشان دهيم كه هوگو در بيان و ارائه‍‍ ي خطابه هاي سياسي خود تا چه حد از قهرمانان داستان ها و نمايش هاي خويش الهام مي گرفته است و اينكه اين نحوه از سخنراني هاي سياسي - نمايشي چه تاثيري بر مخاطبانش داشته است.