كاوش پديده مقاومت در برابر تغيير در يك دانشگاه با استفاده از پديدارشناسي هرمنوتيك

Exploring the Phenomenon of Resistance to Change in a University using Hermeneutic Phenomenology (Text in Persian)

مقاومت در برابر تغيير، پديده اي است كه مجريان تغيير را به تكاپو براي شناسايي چيستي، چرايي، چگونگي و نحوه مديريت آن وامي دارد. اين پژوهش با هدف رسيدن به دركي عميق تر درباره اين پديده از منظر كاركنان (اعضاي هيئت علمي و غيرهيئت علمي) يك دانشگاه دولتي انجام شده است. راهبرد پژوهش، پديدارشناسي هرمنوتيك و مشاركت كنندگان در آن، كاركنان دانشگاه ياد شده بودند كه با استفاده از روش نمونه گيري نوعي، انتخاب و داده هاي كيفي از آنها به وسيله ابزار مصاحبه باز تا مرحله اشباع نظري گردآوري شده بود. براي تحليل داده ها از نرم افزار Maxqda استفاده شد. يافته هاي پژوهش نشان داد كه شش دسته عوامل فردي، شغلي، گروهي، مديريتي، سازماني و محيطي در بروز مقاومت در برابر تغيير در اين سازمان اثر دارند؛ همچنين بر اساس يافته هاي پژوهش مشخص شد اعضاي سازمان از لحاظ گونه شناسي مقاومت در برابر تغيير، به چهار گونه ستادي هاي پيشكسوت، نوپا، وابسته و صفي ها تقسيم مي شوند.

Resistance to change is a phenomenon to which persuade change administrators exploring its quiddity، quality، and managing methods. The purpose of this study is to achieve a deep understanding of resistance to change phenomenon from viewpoints of staff and line employees of a public university. The research strategy was hermeneutic phenomenology and participants were aforeside employees that selected through a typical method sampling process. Qualitative data were gathered through deep interviews up to theoretical saturation and analyzed using Maxqda software. The results showed that there are six general antecedents effecting on resistance to change in considered university: individual، job، and group، managerial، organizational and environmental factors. Furthermore، we found that there are four categories of aforeside university employees that resist to changes differently: veteran staff، new entrance staff، add-in staff، and line employees.