بررسي اثر بخشي راهبردهاي تن آرامي و توجه برگرداني در كاهش اضطراب انواع بيماران قلبي

The study of effectiveness of relaxation and distraction techniques training in anxiety reduction in cardiac patients

زمينه و هدف: بيماريهاي قلبي و عروقي مستقيماً ناشي از برخي رفتارها و ويژگيهاي روانشناختي خاص، همراه با استرس و اضطراب ميباشند كه در بلند مدت خطر ابتلا به بيماريهاي قلبي و عروقي را بالا برده و در مبتلايان نيز عوارضي را ايجاد مينمايند. اين پژوهش با هدف ارزيابي تأثير تكنيكهاي آرام سازي و توجه برگرداني بر كاهش اضطراب بيماران قلبي انجام شده است. مواد و روشها: در اين مطالعه تجربي، 60 بيمار مبتلا به بيماري قلبي در دامنه سني40 الي 65 سال از طريق نمونهگيري در دسترس انتخاب شدند. از اين تعداد، 15 نفر به صورت تصادفي تحت آموزش آرام سازي، 15 نفر تحت آموزش توجه برگرداني و 15 نفر هم تحت آموزش هر دو تكنيك قرار گرفته و 15 نفر هم به عنوان گروه در ليست انتظار انتخاب شدند. كليه شركت كنندگان پرسشنامه اضطراب صفتي (پنهان) و حالتي (آشكار) اشپيلبرگر را قبل از شروع برنامه آموزشي و پس از آن تكميل نمودند. در تحليل دادهها از روش تحليل واريانس عاملي به روش اندازهگيريهاي مكرر استفاده شد. يافتهها: نتايج نشان دادند كه آموزش تكنيكها به طور معنيدار سبب كاهش نشانههاي اضطراب پنهان و آشكار در بيماران مي شود. همچنين تأثير آموزشها در بين دو جنس، تفاوتي نداشته و بين سطوح مختلف تحصيلات و نوع تشخيص نيز در كاهش اضطراب، تفاوتي مشاهده نشد. نتيجه گيري: با توجه به نتايج آموزشي تكنيكهاي تن آرامي و توجه برگرداني بر كاهش اضطراب بيماران قلبي بستري در بيمارستان، به كارگيري اين روشها در كليه سطوح پيشگيري و درمان بيماريهاي كرونري قلبي ضروري به نظر ميرسد.

Background: Cardiovascular diseases are directly influenced by some specific psychological behaviors accompanied by stress and anxiety that in the long run increase cardiovascular diseases risk and bring about some complications. This study was carried out to examine the effects of relaxation and distraction training on anxiety reduction in cardiac patients,. Materials and Methods: In this experimental study, sixty 40-65 year old patients with cardiac diseases were selected by convenience random sampling procedure and were randomly assigned to different experimental groups: 15 patients received relaxation training, 15 patients received distraction training, 15 patients received both relaxation and distraction training, and 15 patients stayed in the waiting list group. All participants completed STAI-S and STAI-T before and after the training program. Data were analyzed by factorial analysis of variance with repeated measures. Results: The results indicated that instruction of anxiety reduction techniques significantly decrease cardiac patients’ anxiety. There were no significant differences between the two genders. Also, there were no significant decreases between different educational levels and types of diagnosis in the anxiety reduction. Conclusion: Noticing the decrease in anxiety due to relaxation and distraction in patients hospitalized with cardiac diseases, the use of these techniques in all stages of prevention and treatment of coronary heart diseases seems necessary.