اثر پارا نونيل فنل بر توانائي حيات و مورفولوژي سلول هاي بنيادي مزانشيمي مغز استخوان رت

The effect of para-nonylphenol on the viability and morphology of rat bone marrow mesenchymal stem cells

زمينه و هدف: در اين تحقيق اثر پارانونيل فنل به عنوان يك آلاينده زيست محيطي بر توانايي حيات و مرفولوژي سلول بنيادي مزانشيم مغز استخوان بررسي شد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي سلول‌هاي بنيادي مزاشيم مغز استخوان رت تحت شرايط استريل استخراج و در محيط كشتDMEM حاوي 15 درصد FBS و پني سيلين/استرپتومايسين تا سه پاساژ كشت و سپس با غلظت‌هاي مختلف پارانونيل فنل (250 و 200، 150، 100، 50، 10، صفر ميكرومولار) در زمان‌هاي مختلف 48، 36، 24 و 12 ساعت تيمار شد. توانايي حيات اين سلول‌ها با روش تريپان بلو و متيل تيازول تترازوليوم MTT بررسي و در نهايت دوز 100 ميكرومولار و زمان 24 ساعت براي ادامه مطالعه انتخاب شد. مورفولوژي سلول‌ها با رنگ آميزي هوخست، پروپيديم آيودايد، اكريدين اورانژ و منو دنسيل كاداورين بررسي شد، و پروفيل پروتئين آنها توسط SDS-PAGE مورد مطالعه قرار گرفت. داده‌ها با روش‌هاي آماري آناليز واريانس دو طرفه و يك طرفه تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: بر اساس آناليز واريانس دوطرفه، اثر متقابل و همزمان دوز مصرفي پارا نونيل فنل و زمان تيمار باعث كاهش معنيدار توانائي حيات سلول‌هاي مزانشيم مغز استخوان رت شد(001/0p<). توانائي حيات سلول‌ها با آناليز واريانس يك طرفه در دوز 100 ميكرومولار به بعد در همه زمان‌هاي تيمار نسبت به گروه كنترل داراي تفاوت معنيدار بود(05/0p<). متراكم شدن و تغيير شكل هسته، تخريب غشاء، حضور واكوئل‌هاي متعدد در سيتوپلاسم مشاهده شد. نتيجه‌گيري: مسموميت با پارانونيل فنل موجب تغيير در مرفولوژي سلول‌هاي مزانشيم مغز استخوان رت شد و كاهش معنيدار قدرت زيستي اين سلول‌هاي وابسته به دوز و زمان بود.

Background: Molybdenum is an essential trace element for both animals and plants. Molybdenum (Mo), which functions as a cofactor for a limited number of enzymes including xanthine dehyrogenase, aldehyde oxidase, and sulfite oxidase in mammals, is believed to be an essential trace element in animal nutrition. The aim of this study is to evaluate the hepatoprotective potential of sodium molybdate against carbon tetrachloride (CCl4) induced liver damage. Materials and Methods: In an experimental study, adult male rats received daily oral administrations of different doses of sodium molybdate (0.05, 0.1, and 0.2 g/kg bw) along with intrapertioneal CCl4 (50% CCl4 in olive oil, 1 ml/kg bw) twice a week for 28 consecutive days. Results: Histopathological examinations in CCl4-treated rats showed extensive liver injuries characterized by extensive hepatocellular degeneration and necrosis, fat degeneration, and inflammatory cell infiltration while histopathological changes induced by CCl4 were significantly attenuated by sodium molybdate treatment. Conclusion: The results of this study suggest that sodium molybdate could protect liver against the CCl4-induced oxidative damage in rats, and this hepatoprotective effect might be contributed to the protection of liver by preventing the toxic chemical reactions which generate oxidative stress, lipid peroxidation, and molecular changes which ultimately lead to liver tissue necrosis.