اثر هسپرتين بر حافظه فضائي كوتاه مدت و يادگيري و حافظه آزمون اجتنابي غير فعال در موش هاي صحرايي ديابتي

The effect of hesperetin on short-term spatial memory and passive avoidance learning and memory in diabetic rats

زمينه و هدف: ديابت قندي در دراز مدت با اختلالاتي در يادگيري، حافظه و شناخت همراه مي‌باشد. با توجه به وجود شواهدي مبني بر اثر ضد ديابتي هسپرتين، اثر تجويز درازمدت هسپرتين بر يادگيري و حافظه در موش‌هاي صحرايي ديابتي مورد بررسي قرار گرفت. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي، تعداد 40 موش صحرايي نر به پنج گروه كنترل، كنترل تحت تيمار با هسپرتين، ديابتي، و ديابتي تحت درمان با هسپرتين يا گليبن كلاميد تقسيم شدند. براي بررسي حافظه و يادگيري حيوانات، ميزان عملكرد رفتاري از نظر تاخير اوليه و تاخير در حين عبور در آزمون اجتنابي غير فعال و در صد رفتار تناوب با استفاده از ماز Y تعيين گرديد. يافته‌ها: كاهش تأخير در حين عبور در موش‌هاي ديابتي (01/0p<) و ديابتي تحت تيمار (05/0p<) در مقايسه با گروه كنترل مشاهده گرديد و تفاوت موجود بين اين دو گروه از نظر آماري معني‌دار نبود. درصد تناوب نيز در حيوانات ديابتي به طور معني‌داري كمتر از گروه كنترل بود (05/0p<) و درصد تناوب در گروه ديابتي تحت تيمار با هسپرتين تفاوت معني‌داري را با گروه ديابتي نشان داد(05/0p<). نتيجه گيري: تجويز دراز مدت هسپرتين هر چند بر توانايي نگهداري اطلاعات در انبار حافظه و به يادآوري آنها در حيوانات ديابتي در آزمون اجتنابي غير فعال تاثير ندارد ولي موجب بهبود حافظه فضايي كوتاه مدت در حيوانات ديابتي مي‌شود.

Background: Chronic diabetes mellitus is accompanied with disturbances in learning, memory, and cognitive skills. Noticing the existing evidence regarding the anti-diabetic potential of hesperetin, the effect of its chronic administration on learning and memory in diabetic rats was investigated. Materials and Methods: In this experimental study, 40 male Wistar rats were divided into control, hesperetin-treated control, diabetic, and hesperetin/glibenclamide-treated diabetic groups. For evaluation of learning and memory, initial (IL) and step-through latencies (STL) were determined at the end of the study using passive avoidance test, and the alternation behavior percentage was obtained using Y maze. Results: STL significantly decreased in the diabetic (p<0.01) and hesperetin-treated diabetic (p<0.05) groups in comparison to the control group however, the difference between these two groups was not significant. Alternation percentage in the diabetic group was significantly lower in comparison to the control group (p<0.05), but the hesperetin-treated diabetic group revealed a significant difference in comparison to the diabetic group (p<0.05). Conclusion: Although long-term treatment with hesperetin does not enhance the capability of retention and recall in diabetic animals on the passive avoidance test, it can improve the short-term spatial memory in diabetic animals.