تأثيرات دو شيوه تمريني تركيبي (قدرتي-هوازي) و سرعتي شديد بر پارامترهاي جديد خطر قلبي-متابوليكي در زنان مبتلا به ديابت نوع 2

هدف اين مطالعه بررسي اثرات تمرينات مختلف ورزشي بر پروفايل ليپيدي، نمره سندروم متابوليكي، محصول تجمع چربي و شاخص چربي احشايي در زنان مبتلابه ديابت نوع 2 بود. مواد و روش‌ها: 52 زن مبتلابه ديابت نوع 2 (سن:60-45 سال و سطوح هموگلوبين A1c≥ 5/6 درصد) به‌صورت تصادفي در سه گروه: سرعتي شديد (17=n)، تركيبي (17=n) و كنترل (18=n) قرار گرفتند. تمرينات ورزشي به مدت 10 هفته اجرا شد. پروفايل ليپيدي، نمره سندروم متابوليكي، شاخص چربي احشايي و محصول تجمع چربي قبل و 10 هفته بعد از پروتكل تمرين اندازه‌گيري شد. به‌منظور مقايسه‌هاي درون‌گروهي از آزمون تي وابسته و براي مقايسه بين گروهي ازآنوا يك‌طرفه استفاده شد. نتايج: تنها سطوح ليپوپروتئين كم چگال (02/0P=) و كلسترول (001/0P<) در گروه سرعتي شديد كاهش معني‌داري داشت. مقايسه بين گروهي ليپوپروتئين پر چگال و كم چگال و تري گليسيريد تفاوت معني‌داري نشان نداد (05/0P>)؛ ميزان كلسترول بين گروهي در هر دو گروه تمريني كاهش معني‌دار داشت (001/0P=). نمره سندروم متابوليكي در گروه سرعتي شديد كاهش معني‌داري داشت (001/0P<). در نتايج بين گروهي تغيير معني‌داري بين گروه (تركيبي و سرعتي شديد) و (سرعتي شديد و كنترل) مشاهده شد (001/0P<). تغييرات معني‌داري در محصول تجمع چربي (001/0=P) و شاخص چربي احشايي (001/0P<) در گروه سرعتي شديد و گروه تركيبي (001/0P<) و (002/0=P) مشاهده شد، بيشترين تغييرات بين گروهي در گروه سرعتي شديد براي هر دو شاخص مشاهده شد. نتيجه‌گيري: هر دو شيوه تمريني تأثيرات مثبتي در كاهش عوامل خطر قلبي عروقي داشتند، ازاين‌رو براي نتايج بهتر، تمريناتي با دوره طولاني‌تر و شدت بيشتر پيشنهاد مي‌شود.