اثر مصرف عصاره آبي گياه گزنه همراه تمرين استقامتي بر غلظت CRP، گلوكز خون، وزن، و تغييرات بافت¬هاي پانكراس،كبد و قلب رت¬هاي ديابتي شده با STZ

: اثرات ضد ديابتي گياه گزنه و فعاليت­هاي ورزشي اثبات شده است؛ اما اثرات همزمان اين دو نوع روش درماني در بيماران ديابتي با سوال مواجه است، لذا هدف از تحقيق حاضر بررسي اثر عصاره گياه گزنه و تمرين استقامتي بر غلظت پروتئين واكنشي-C (CRP)، گلوكز، وزن و تغييرات بافت­هاي پانكراس،كبد وقلب رت هاي ديابتي بود. مواد و روش‌ها: در يك مطالعه تجربي هفتاد سر موش صحرايي نژاد ويستار (وزن 52/18±35/227 گرم) بصورت كاملاً تصادفي در هفت گروه برابر شامل: 1-كنترل سالم 2-كنترل ديابتي 3- ديابتي همراه با عصاره گزنه 4- ديابتي همراه با مِتفورمين 5- ديابتي همراه با تمرين 6- ديابتي همراه با گزنه+تمرين 7- ديابتي همراه با مِتفورمين +تمرين تقسيم شدند. ديابت باتزريق داخل صفاقي استرپتوزتوسين (STZ) در گروه­هاي ديابتي و درماني به غير از گروه كنترل سالم، القاء شد. تمرين شنا به مدت چهارهفته، و هر هفته 5 روز، در داخل استخر مخصوص انجام گرديد. درپايان دوره تيمار، موش­ ها بي­هوش شده و نمونه خون جهت اندازه­ گيري گلوكز و CRP و همچنين نمونه بافت­هاي پانكراس، كبد و قلب جهت مطالعات هيستوپاتولوژي جمع آوري گرديد. اطلاعات بدست آمده از گروه ها با روش آماري تحليل واريانس يك طرفه و آزمون تعقيبي بونفروني در سطح خطاي 05/0 مقايسه گرديد. نتايج: پس از دوره تيمار ، غلظت گلوكز گروه­هاي تيمار در مقايسه با گروه كنترل ديابتي كاهش معناداري داشت، كه بيشترين كاهش در گروه­ هاي گزنه + تمرين و گروه متفورمين ديده شد (P<0.001). همچنينCRP تنها در گروه گزنه + تمرين نسبت به گروه كنترل ديابتي تفاوت معناداري داشت (P<0.05). تصاوير ميكروسكوپ نوري حاكي از آسيب كمتر و بهبود بافت هاي كبد، پانكراس و قلب گروه هاي تيمار، بويژه گروه گزنه + تمرين بود. نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه مصرف عصاره آبي گياه گزنه و تمرين ورزشي باعث كاهش گلوكز و التهاب و نيز كاهش آسيب ­هاي بافتي موش ­هاي ديابتي مي­شود.