تخمين ميزان تخلخل در سنگ‌هاي ساختماني بر پايه الگوي دودويي محلي يك بعدي و روش نرمال‌سازي تصوير

تاكنون روش‌هاي متنوعي براي تشخيص عيوب سطحي بر پايه تحليل بافت تصوير ارائه شده است. يكي از روش‌هايي كه ويژگي‌هاي مناسبي را براي تحليل بافت تصوير ارائه مي‌كند، الگوي دودويي محلي است. بر اساس مفهوم عيوب سطحي، مي‌توان تخلخل در سنگ را در زمره عيوب سطحي برشمرد. در اين مقاله روشي براي آشكارسازي و تخمين ميزان تخلخل در سنگ‌هاي ساختماني، بر پايه الگوي دودويي محلي يك بعدي ارائه شده است. روش ارائه شده مشتمل بر دو مرحله است. در مرحله آموزش، ابتدا عملگر الگوهاي دودويي محلي يك بعدي بر روي تصوير فاقد تخلخل اعمال شده و بردار ويژگي مبنا استخراج مي‌شود. سپس تصوير پنجره بندي شده و براي هر پنجره بردار ويژگي مجدداً جداگانه استخراج مي‌گردد. با مقايسه عدم شباهت بردارها با بردار مبنا بر اساس معيار نسبت درستنمايي لگاريتمي، حد آستانه سالم بودن به‌دست مي‌آيد. در مرحله آشكارسازي، تصوير آزمون پنجره بندي شده، بردار ويژگي هر كدام استخراج شده و بر اساس حد آستانه فوق، پنجره‌هاي حاوي تخلخل شناسايي مي‌شوند. در نهايت ميزان تخلخل در الگوي عيب توليدي، بر حسب درصد محاسبه مي‌شود. جهت افزايش نرخ كشف، يك مرحله پيش‌پردازش جهت نرمال‌سازي تصاوير بر پايه روش روپوش شبكيه تك ميزاني ارائه شده است. نرخ كشف بر روي سه نوع سنگ ساختماني تراورتن كرم، تراورتن پرتغالي و تيشه‌اي به ترتيب 97.33، 98.06 و 95.82 حاصل شد. پيچيدگي محاسباتي كم، توانايي برخط بودن و حساسيت كم به نوفه از جمله ديگر مزاياي روش ارائه شده به شمار مي‌روند.