نقد تفسيري يا نقد توصيفي؟ (تأثير نقد بر خلاقيت هاي ادبي)

نظريه جديد نقد با زير سوال بردن نقد سنتي كه در طول قرون متمادي بر تحليل هاي ادبي سايه افكنده بود، سعي در به چالش كشيدن حقيقتي دارد كه اين نقد مدعي كشف آن است. تشويق به تفكر دوباره در معناي حقيقت و معرفي آن به عنوان موضوعي خارج از حيطه كاركرد نقد سنتي و يا هر نوع نقد ديگر، فلسفه اي است كه نقد جديد را رو در روي رقيب قديمي و سرسخت خود قرار مي دهد. پذيرش اصل "عدم امكان دريافت حقيقت" منتقد جديد را به سوي تعبير يك اثر از نقطه نظر خاص خود هدايت مي كند. بدين ترتيب او به جستجوي انسجامي در متن مي پردازد كه بتواند تعبير ذهني او را از يكي از نقطه نظر هاي زبانشناسانه، روانكاوانه، قوم شناختانه يا ... توجيه كند. در اين مقاله قصد داريم ضمن مطالعه اصول نقد هاي سنتي و جديد، به مقايسه كاربرد آنها در ادبيات بپردازيم. سعي خوهد شد با تكيه بر نظريات منتقدان بزرگ، آراي نقد جديدو افقي را كه اين نقد از طريق خوانش آزادانه اثر بر ادبيات مي گشايد، مورد كنكاش قرار دهيم.