بهينه سازي توپولوژي براساس قابليت اعتماد در سازه پل با استفاده از روش هاي قابليت اعتماد مرتبه اول و دوم

بهينه سازي توپولوژي براساس قابليت اعتماد، منجر به يك توپولوژي بهينه با ارضاي قيودي كه شامل عدم قطعيت متغيرهاست، مي‌گردد. به دليل عدم قطعيت‌هاي ذاتي از قبيل بارگذاري خارجي، خواص مصالح و كيفيت ساخت، نمونه هاي اوليه و اعضا توليد شده ممكن است عملكردهاي مورد نياز را ارضا نكنند. در بهينه سازي توپولوژي بر اساس قابليت اعتماد، هركدام از اين پارامترهاي عدم قطعيت به عنوان متغير تصادفي در نظر گرفته مي‌شود و قيود قابليت اعتماد، به منظور حاصل شدن سازه قابل اعتمادتر در فرمول بندي مسئله بهينه سازي توپولوژي استفاده مي‌شود. در اين مقاله، به منظور به دست آوردن توپولوژي قابل اعتماد در دو سازه پل، بهينه سازي توپولوژي براساس قابليت اعتماد از روش ريز ساختارهاي ايزوتروپيك جامد با جريمه، استفاده شده است. روش‌هاي قابليت اعتماد مرتبه اول و دوم به عنوان روش‌هاي تحليل قابليت اعتماد، به منظور در نظر گرفتن پارامترهاي عدم قطعيت مربوط به بارگذاري،‌ مدول يانگ و ضخامت استفاده مي‌شود.  مشخص شد كه در توپولوژي‌هاي بهينه به دست آمده به وسيله بهينه سازي توپولوژي براساس قابليت اعتماد، مقادير نرمي بالاتر از مقادير متناظر به دست آمده از روش بهينه سازي توپولوژي قطعي مي‌باشد و با افزايش تعداد پارامترهاي عدم قطعيت، نرمي سازه بيشتر مي‌گردد.