تأثير بازتوزيع لنگر بر پايداري ساختمان هاي بتن آرمه قاب خمشي تحت اثر زمين لرزه

تحت اثر زمين‌لرزه‌هاي قوي پاسخ ديناميكي سازه از محدوده خطي و الاستيك عبور نموده و وارد ناحيه غيرالاستيك مي‌شود. به منظور اطمينان از ايمني سازه‌ها در ناحيه غيرالاستيك، پايداري و رفتار غيرخطي سازه مي‌بايست به دقت مورد بررسي قرار گيرد. در ساختمان هاي بتن‌آرمه هنگامي كه فولاد كششي تسليم مي‌شود، سختي مقطع كاهش يافته و به تبع آن با افزايش بار، انتقال نيروهاي داخلي به نواحي سخت‌تر صورت مي‌گيرد. در حاليكه تغييرشكل در ناحيه بحراني به طور قابل‌ملاحظه‌اي افزايش مي‌يابد، بازتوزيع نيروها تا حصول ظرفيت تغييرشكل در مقطع ادامه مي‌يابد. ازاينرو ظرفيت دوران پارامتر كليدي در بازتوزيع لنگر و پايداري سازه مي‌باشد. لذا به منظور بررسي اثر بازتوزيع لنگر بر پايداري ساختمان هاي بتن آرمه با سيستم قاب خمشي در اين مقاله 4 مدل ساختماني، با تعداد طبقات 4، 7، 10و 13طبقه در نظر گفته شده است. در اين سازه ها رفتار غيرخطي اجزاي اسكلتي توسط مفصل اندركنشي PMM در نظر گرفته شده است. با انجام تحليل تاريخچه زماني غيرخطي تحت اثر هفت ركورد زمين‌لرزه و همچنين تحليل بارافزون و ذخيره نمودن ماتريس سختي براي 5 نقطه، ميانگين دوران پلاستيك و با انجام تحليل كمانش ضرايب كمانش به دست آمده است. با استفاده از تحليل مودال، فركانس طبيعي محاسبه و سعي گرديد ارتباط منطقي بين دوران پلاستيك با ضرايب كمانش و فركانس طبيعي برقرار گردد. نتايج نشان دادند با افزايش مقدار دوران پلاستيك ضرايب كمانش تا حدود 96 درصد كاهش مي يابد. هنگامي كه ميانگين دوران پلاستيك برابر 006/0 راديان شود سازه وارد حالت ناپايدار مي‌گردد. در سازه هاي 4 و7  طبقه، مود اول كمانش باعث ناپايداري سازه شده و در سازه هاي 10 و13 طبقه مود دوم هم در ناپايداري سازه اثرگذار بوده است.