ارزيابي احتمالاتي آسيب پذيري لرزه اي پل هاي چند دهانه در شمال ايران

پل ها در خطوط ارتباطي از اهميت ويژه اي برخوردار هستند. بدين خاطر بايد پيش از وقوع زلزله در امر ارزيابي آسيب پذيري اقدامات لازم را مبذول داشت.‎ ‎منحني هاي‎ ‎شكنندگي يك‎ ‎وسيله‎ ‎تصميم ‏گيري‎‎ ‎براي‎ ‎ارزيابي‎خطر لرزه اي مي باشد. هدف از اين مطالعه، استفاده از ‎ ‎يك‎ ‎روش‎ ‎تحليلي‎ ‎براي‎ ‎توليد‎ ‎منحني هاي‎ ‎شكنندگي‎ ‎براي‎ ‎‎پل هاي‎ ‎جاده اي در استان ‏مازندران مي باشد. از آن جا كه اين منحني ‏ها براي برنامه ريزي هاي پيش و پس از زلزله استفاده مي شود، به منظور ‏افزايش قابليت اطمينان آن ها در اين مطالعه سعي ‏شده از دقيق ترين روش هاي تحليلي (آناليز تاريخچه زماني غيرخطي) ‏و معتبرترين فرضيات مدلسازي استفاده شود. ‏با‎ ‎توجه‎ ‎به‎ ‎ويژگي هاي‎ ‎خاص‎ ‎زلزله هاي‎ ‎دور از گسل‎ ‎در‎ ‎اين‎ ‎تحقيق‎ ‎اثرات‎ ‎اين‎ ‎گونه‎ ‎زلزله ها روي پل ها، بررسي ‎شده‎ ‎است. با‎ ‎توجه‎ ‎به‎ ‎هندسه‎ ‎پل‎ ‎ها براي‎ ‎آناليز‎ ‎دقيق،‎ ‎پل هاي مورد مطالعه‎ ‎تحت‎ ‎اثر‎ ‎‏100 جفت ركورد‎ ‎زلزله ‏در‎ ‎جهت‎ ‎متعامد‎ ‎قرار‎ ‎گرفت و منحني هاي شكنندگي آن ها ترسيم و مقايسه گرديد‏. با نگاهي كلي به نتايج مشاهده مي شود كه تغيير قطر ستون هاي پل چه ميزان بر منحني هاي شكنندگي تأثير مي گذارند. يكي از ساده سازي هاي رايج در مدلسازي حذف اثر كوله و پي با گيردار كردن پي كوله و پاي ستون در مدلسازي مي باشد. مي توان مشاهده كرد كه با حذف اين اثر و مقايسه آن با حالت گيردار نشده، ‏ميانه شكنندگي افزايش يافته و در واقع احتمال آسيب پذيري كاهش مي يابد. پس از انجام تحليل تاريخچه زماني مشاهده شد كه با كاهش قطر ستون ها در جهت طولي و عرضي جابجايي نسبي ستون ها (دريفت) افزايش مي يابد.