مدلسازي عددي اثر انفجار بر خطوط لوله هاي مدفون انتقال نفت و گاز در خاكهاي مختلف به روش اويلري-لاگرانژي

در اين مقاله به بررسي تنش و فشار تحت انفجار برروي لوله مدفون در خاك‌ با استفاده از نرم افزار اجزا محدود ال اس داينا پرداخته شده است. در اين مقاله پنج مدل ماده سيال، هوا، خاك، لوله و تي‌ان‌تي مورد استفاده قرار گرفته است و روش حل مسئله روش اويلري-لاگرانژي مي‌باشد. در ادامه مقايسه اي بين تنش و فشار بدست آمده از سيال ها صورت گرفته و نتايج حاصل از اين مقاله نشان ميدهد كه با كاهش چگالي سيال، فشار وارده بر لوله بيشتر شده است و تنش و فشار بيشتري به لوله منتقل ميشود و همچنين با افزابش چگالي سيال، تنش و فشار كمتري به لوله وارد ميشود و همچنين با افزايش چگالي خاك مورد استفاده در مدلسازي در انفجار، تنش و فشار بيشتري به لوله انتقال يافت و با كاهش چگالي خاك، رفتار خاك مانند يك ميراگر عمل ميكند و تنش و فشار كمتري به لوله وارد ميشود و در نتيجه آسيب كمتري به لوله وارد ميشود. حال با شناخت عملكرد نوع خاك در انتقال تنش و فشار در لوله هاي مدفون تحت انفجار مي توان پي برد كه در خاكهاي با چگالي بالا بايستي به دليل انتقال بالاي تنش و فشار از لوله هاي با مقاومت بالا استفاده نمود و در خاكهاي با چگالي پايين تر بدليل عملكرد بهتر و مناسب تر خاك (مانند ميراگر) و انتقال تنش و فشار كمتر مي توان از لوله هاي با مقاومت پايين تر استفاده نمود. مقدار فشار ماكزيمم براي سيال هاي گاز، نفت و آب به ترتيب برابر 976/67، 588/6، 580/9 مگاپاسگال بدست آمده است كه اين نتايج بيانگر اين موضوع است كه با كاهش چگالي سيال ها، فشار افزايش مي يابد. فشار وارده از سوي سيال گاز به لوله نسبت به نفت آب به ترتيب 39/73، 40/52 درصد بيشتر بدست آمده است.