عنوان مقاله :
بررسي تاثير خاطره گويي گروهي بر توانايي هاي شناختي سالمندان دچار نارسايي شناختي خفيف
عنوان به زبان ديگر :
The Effects of the Group Reminiscence on Cognitive Status of Mild Cognitive Impaired Elders
پديد آورندگان :
قنبر پناه، ايمان دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي تهران - گروه پرستاري , فلاحي خشكناب، مسعود دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي تهران - گروه پرستاري , محمدي شاهبلاغي، فرحناز دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي تهران - گروه پرستاري , سيد باقر مداح، سادات دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي تهران - گروه پرستاري , خدايي اردكاني، محمد رضا دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي تهران - گروه پرستاري
كليدواژه :
نارسايي شناختي خفيف , خاطره گويي گروهي , توانايي هاي شناختي سالمندان
چكيده فارسي :
با توجه به رشد جامعه سالمندي و شيوع انواع مختلف اختلالات و نارسايي هاي شناختي در اين گروه سني، توجه به روش هاي مراقبتي و درماني سهل الوصول، كم هزينه و كم عارضه ضروري به نظر مي رسد. هدف اين مطالعه بررسي تاثير خاطره گويي گروهي بر توانايي هاي شناختي سالمندان دچار نارسايي شناختي خفيف مي باشد.
روش
اين مطالعه از نوع نيمه تجربي بود. 72 (48 زن و 24 مرد) نفر از سالمندان 60 تا 84 سال كانون جهان ديده گان شيراز به روش تصادفي در دسترس به عنوان آزمودني انتخاب شدند و با رعايت نسبت مساوي زن و مرد به صورت تصادفي در سه گروه خاطره گويي گروهي، مداخله گروهي و بدون مداخله تقسيم شدند. قبل و بعد از مداخله آزمون بررسي وضعيت شناختي M ain Mental Status Examination از آزمودني ها به عمل آمد. مداخله بدين صورت بود كه گروه خاطره گويي (گروه مداخله) در 8 جلسه خاطره گويي گروهي (هر جلسه هفته اي يك بار و به مدت 60 تا 90 دقيقه) شركت كردند. جلسات گروه شاهد يك (صحبت هاي گروهي) نيز مشابه با گروه خاطره گويي بود با اين تفاوت كه بدون خاطره گويي و تنها به صورت گروهي با يكديگر در مورد مسائل روز صحبت مي كردند. گروه سوم (گروه شاهد دوم) نيز در طول مطالعه هيچ مداخله اي دريافت نكرد. تحليل داده ها با نرم افزار SPSS v.16 و با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي انجام شد.
يافته ها
توانايي هاي شناختي (جهت يابي، حافظه فوري، يادآوري، توجه و محاسبه و زبان) در دو گروه خاطره گويي و مداخله گروهي به طور معنادار افزايش يافت، اما در گروه بدون مداخله تغيير معناداري مشاهده نشد. همچنين اين افزايش در گروه خاطره گويي به طور معنادار بيشتر از دو گروه ديگر و در گروه مداخله گروهي نيز به طور معنادار بيشتر از گروه بدون مداخله بود (0/05>P).
نتيجه گيري
با توجه به نتايج اين مطالعه مي توان گفت كه توانايي شناختي سالمندان با نارسايي شناختي خفيف را مي توان با خاطره گويي گروهي افزايش داد. به نظر مي رسد حتي صحبت كردن گروهي نيز مي تواند باعث افزايش توانايي شناختي اين سالمندان شود، اما اگر اين صحبت كردن گروهي به صورت خاطره گويي باشد امكان ارتقاي توانايي هاي شناختي بسيار بيشتر مي شود.
چكيده لاتين :
The growth of the elderly society and contagion of various cognitive impairments and disorders among this age group، attending accessible، inexpensive and low-side cure and care methods has become a necessary issue. The purpose of the present study was to investigate group reminiscence effects on cognitive abilities of mild cognitive impaired elders.
Methods
This research was in the semi-experimental category aimed to determine the influences of group reminiscence on cognitive abilities of mild cognitively impaired elderly at the “Jahandidegan-e-Shiraz” institute. Thus، Seventy two 60-84 years old people of this institute (48 females and 24 males) were purposefully chosen، as the subjects، and were divided into three teams of group reminiscence، group intervention and without intervention، considering the same proportion between the three teams. Mini-Mental State Examination (MMSE) was implemented on the subjects، before and after the interventions. The reminiscence intervention was in a manner that the group reminiscence team attended 8 group reminiscence sessions (one weekly session with the spans of 60 to 90 min). Meetings of the first evidence team (group talks) were similar to the group reminiscence one، except for those meetings which were held without any reminiscence، and its subjects were talking about usual and daily issues، as a group. The third team (the second evidence group) didn’t receive any intervention، during the research.
Results
Cognitive abilities increased significantly، among the two teams of group reminiscence and group intervention. Also، the increase in group reminiscence team was significantly further than those of two other groups، and the increment of group intervention team was significantly more than that of the group without intervention (P<0. 05).
Conclusion
According to results of this study، it should be considered that the elderly، who have mild cognitive impairments، could improve their cognitive abilities by group reminiscence. It seems، even group talking could increase cognitive abilities of these elders. Though، it is appropriate to execute the group talking in a group reminiscence manner. However، further researches are required، to achieve more accurate conclusions.
عنوان نشريه :
روان پرستاري
عنوان نشريه :
روان پرستاري