تبيين بازتوليد منازعه جمهوري اسلامي ايران وآمريكا در جنوب غرب آسيا در عصر پسابرجام؛ بازگشت به نوواقع گرايي

The Explanation of Reproduction of the Conflict between the I.R, Iran and the United States in West Asia in Post Joint Comprehensive Plan of Action: A Return to Neorealism.

پس از بازگشت دو طرف منازعه هسته­اي ايران و كشورهاي 1+5 به مذاكرات هسته­اي و انعقاد توافق بين­المللي برجام، انتظار مي­رفت اين مدل بتواند به­عنوان الگويي براي حل و فصل مسالمت­آميز موضوع­هاي اختلافي ديگر استفاده شود؛ ­اما تحولات پسابرجام، اميدها براي تسري اين مدل به پرونده‌هاي مناقشه­آميز ديگر را كاهش داد. برخلاف تصور برخي از تحليلگران، ايران نه تنها در صدر تهديدهاي امنيتي مورد شناسايي آمريكا و متحدان سنتي­اش در منطقه باقي مانده؛ بلكه با ورود بازيگران فرامنطقه­اي، بر شدت موازنه سازي در منطقه نيز افزوده شده است. تئوري نوواقع‌گرايي گرچه به­تنهايي نمي­تواند درك درستي از تحولات خاورميانه ارائه نمايد؛ ليكن همچنان از قدرت تبيين ساده­تر و پيش­بيني واقعي­تر تحولات آينده برخوردار است. در مقاله حاضر سعي مي­شود با بهره­گيري از تئوري نوواقع­گرايي، اين سؤال كه «علل بازتوليد منازعه ايران وآمريكا در خاورميانه در عصر پسابرجام چيست؟»؛ پاسخ داده شود. مفروض اصلي مقاله اين است كه به دليل استمرار توازن قوا در خاورميانه، شاهد تشديد رقابت­هاي امنيتي و بازتوليد ناامني در منطقه، با هدف برهم زدن توازن فعلي خواهيم بود. همكاري ايران با كشورهاي1+5، نتوانسته است از تشديد منازعات درخاورميانه جلوگيري كند؛ ازهمين­رو، به نظر مي‌رسد تسري مسير طي­شده به ديگر موضوع­هاي مورد اختلاف براي جمهوري اسلامي ايران، رفتاري پرهزينه خواهد بود.

After the return of conflicting parties about Iran’s nuclear program and 5+1 countries to nuclear negotiations table and the conclusion of international agreement called Joint Comprehensive Plan of Action (JCPA), it was expected that this peaceful model of settlement of disputes can be used for other conflicting issues. But the post JCPA developments reduced the hope and possibility of applying this model to other disputing issues. Contrary to the views of analysts, Iran has remained on top of security threat recognized by the United States and its traditional allies in the region. Besides that the entrance of extra regional actors in the region has added intensity to counter balancing in the region. Although the neo-realist theory cannot alone offer a correct perception about the developments of the Middle East yet it is having the power to simplify the explanation of events and more realistically predict the future developments. The present article tries to answer the question that “What are the causes of regenerating conflicts between Iran and the United States in post JCPA era?” the neo-realist theory helps us to explain the answer to the above question. The hypothesis is that due to continuation of balance of power in the Middle East, one can see the intensification of security competitions and regeneration of insecurity with the objective of disrupting the present balance of power. The cooperation of Iran with 5+1 countries has not been able to prevent escalation of conflicts in the Middle East. Therefore, it seems that following the model of JCPA for solving other differing regional issues will be having heavy costs for Iran.