عنوان مقاله :
تأثير الگوي توانمندسازي خانواده محور بر كيفيت زندگي بزرگسالان مبتلا به بيماريهاي مزمن: يك مطالعه سيستماتيك و فراتحليل
عنوان به زبان ديگر :
Effect of family-centered empowerment model on quality of life in adults with chronic diseases: A systematic review and meta-analysis study
پديد آورندگان :
واحديان عظيمي، امير دانشگاه علوم پزشكي بقيه الله، تهران - دانشكده پرستاري - مركز تحقيقات تروما , رحيمي بشر، فرشيد دانشگاه علوم پزشكي همدان - دانشكده پزشكي - گروه آموزشي بيهوشي و مراقبتهاي ويژه , اميني، حسين دانشگاه علوم پزشكي ايران، تهران - دانشكده بهداشت - گروه آموزشي اپيدميولوژي , ثالثي، محمود دانشگاه علوم پزشكي بقيه الله، تهران - انستيتو سيستم بيولوژي و مسموميت ها - مركز تحقيقات آسيبهاي شيميايي , الحاني، فاطمه دانشگاه تربيت مدرس، تهران - دانشكده علوم پزشكي - گروه آموزش پرستاري
كليدواژه :
الگوي توانمندسازي خانواده محور , كيفيت زندگي , بيماري , مرور سيستماتيك , فراتحليل
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: توانمندي، فرآيندي پويا، مثبت، تعاملي و اجتماعي است كه به بهبود كيفيت زندگي بيماران مبتلا به بيمارهاي مزمن منجر ميشود. هدف مرور سيستماتيك و فراتحليل حاضر تعيين تأثير الگوي توانمندسازي خانواده محور بر كيفيت زندگي بزرگسالان مبتلا به بيماريهاي مزمن است. روش بررسي: با جستجوي عبارت «توانمندسازي خانواده محور» در پايگاههاي فارسي SID، MagIran، IranMedex، IranDoc و Googlescholar و معادل انگليسي آن در Scopus، Pubmed، Webofscience، Proquest و Science direct كليه مطالعات مرتبط استخراج شد. كيفيت روش‌شناسي مقالات با استفاده از ابزار Cochrane risk of bias بررسي شد. جهت تحليل از مدل اثرات تصادفي استفاده و ناهمگني مطالعات با شاخص I2 تعيين شد. دادهها با نرم‌افزار STATA نسخه 11 تحليل شد. يافته‌ها: از 647 مطالعه اوليه تنها 8 مطالعه به تأثير الگوي توانمندسازي خانواده محور بر كيفيت زندگي بيماران بزرگ‌سال با استفاده از ابزار SF36 پرداخته بودند. تفاوت ميانگين استاندارد شده ادغام يافته ابعاد 8 گانه كيفيت زندگي عبارت بود از: عملكرد فيزيكي 781/1، محدوديت نقش فيزيكي 416/1، درد جسماني 987/0، سلامت عمومي 352/1، عملكرد اجتماعي 010/1، سلامت رواني 122/1، محدوديت نقش رواني 656/0 و شادابي (361/1). نتيجه‌گيري: اجراي الگوي توانمندسازي خانواده محور بر نمرات ابعاد هشت گانه كيفيت زندگي براساس پرسشنامه SF-36 تأثير معناداري داشته است. به منظور ارتقاي كيفيت زندگي بيماران بزرگ‌سال مبتلا به بيماريهاي مزمن اجراي الگوي توانمندسازي خانواده محور توصيه ميشود.
چكيده لاتين :
Background & Aim: Empowerment is a dynamic, positive, interactive and social process, leading to the improvement of quality of life (QOL) in patients with chronic disease. The purpose of this systematic review and meta-analysis was to determine the effect of family-centered empowerment model (FCEM) on QOL in adults with chronic diseases.
Methods & Materials: By searching FCEM in Persian databases including SID, MagIran, IranMedex, IranDoc, and googlescholar, Scopus, Pubmed, Web-of-science, Proquest, and Sciencedirect, all relevant studies were extracted. The methodological quality of the papers was examined using Cochrane-risk-of-bias. Data analysis was carried out through the random effects model and heterogeneity by I2 index. The data were analyzed using the STATA software version 11.0.
Results: Of the 647 initial studies, only 8 studies examined the effect of FCEM on the QOL in adult patients using SF-36. The pooled standardized mean difference of the 8-dimensions of QOL included: social-functioning (1.781), Physical role limitation (1.416), bodily pain (0.987), general health (1.352), social functioning (1.010), general health (1.122), emotional role limitation (0.656), and vitality (1.361).
Conclusion: The implementation of FCEM had a significant effect on the 8-dimensions of QOL based on the SF-36 questionnaire. The implementation of FCEM is recommended in order to improve the QOL of adult patients with chronic disease.
