ارتباط مراقبت رواني - اجتماعي و نگرش نسبت به بيماري در نوجوانان مبتلا به صرع

Relationship between psychosocial care and attitude toward disease in adolescence with epilepsy

صرع يكي از مهمترين مشكلات سلامتي در ايران نسبت به ساير كشورها است. مطالعات قبلي درباره صرع در ايران بيشتر درباره جنبه هاي فيزيولوژيكي و دارودرماني بوده و روي مراقبت هاي رواني- اجتماعي به خصوص در نوجوانان كمتر توجه شده است. لذا اين تحقيق با هدف بررسي ارتباط بين مراقبت رواني-اجتماعي و نگرش به بيماري صرع صورت گرفته است. روش يك مطالعه توصيفي - همبستگي بر روي 74 نوجوان در درمانگاه اعصاب وابسته به دانشگاه علوم پزشكي تبريز سال 92 صورت گرفت. داده ها از طريق پرسشنامه شامل 1- مشخصات جمعيت شناختي بيماران 2- «ابزار گزارش كودك از مراقبت رواني-اجتماعي» 3- «ابزار نگرش كودك نسبت به بيماري» جمع آوري گرديد. روايي ابزار به روش روايي محتوا و پايايي به روش الفاي كرونباخ صورت گرفت. جهت تجزيه و تحليل از آمار توصيفي و استنباطي (آزمون اسپيرمن رو) استفاده گرديد. يافته ها نتايج در خصوص نگرش نوجوان نشان داد كه بيشترين مورد مربوط به «نگرش بد به علت داشتن بيماري صرع» (59/8%) مي-باشد. در مورد گزارش نوجوان از مراقبت رواني-اجتماعي بيش از نيمي از بيماران در تمامي موارد مندرج در خرده آزمون اول (توضيحات پزشك/پرستار به بيمار) توضيحات كمتر دريافت كرده اند. در خرده آزمون دوم (نگراني از وضعيت حمله صرع) بيشترين نگراني مربوط به «گفتن وضعيت صرع به ديگران»(31/3%)بود. در خرده آزمون سوم (نيازهاي آموزشي) بيش از نيمي از بيماران نياز به آموزش و دريافت اطلاعات تكميلي در همه مورد را داشتند. ارتباط مثبت و معني داري بين مراقبت رواني اجتماعي و نگرش كودك نسبت به بيماري صرع وجود داشت (0/05>P). هيچ شواهدي در زمينه مشاوره رواني روتين در نمونه مورد بررسي مشاهده نشد. نتيجه گيري با توجه به اين كه نتايج مطالعه در خصوص مراقبت رواني اجتماعي، كمبود اطلاعات و نياز به ارائه آموزش را در زمينه بيماري نشان مي دهد لذا توجه و مداخله در نگراني ها نوجوانان مبتلا به صرع از طريق ارائه مواد آموزشي مانند پمفلت و كتابچه يا طراحي و معرفي سايت اينترنتي مخصوص اين بيماران، برپايي جلسات آموزشي و بحث گروهي براي نوجوانان مي تواند نگراني هاي آن ها را كمتر و نگرش را بهبود بخشد.

Epilepsy is a significant health problem in Iran as other countries. Previous studies related to epilepsy in Iran are often associated with physiological aspects and pharmacological therapy and little attention has been paid to psychosocial care، especially in adolescence. Therefore aim of this research assessing the relationship between psychosocial care and attitude towards illness. Methods A descriptive correlational design uses 74 adolescents within the Neurology Clinic، affiliated to Tabriz University of Medical Sciences in 2013. Data were collected using a tool consisting of: (1) Patient demographic characteristics، (2) «child report of psychosocial care scale»، (3) «Child Attitude Toward Illness Scale». The validity of scale has done with content validity and Cronbach''s alpha was used for reliability. Descriptive and inferential statistical analysis (Spearman''s test) was used. Result The results about adolescent attitude showed that the most item was “bad attitude due to epilepsy«(59. 8%). report of adolescent about ppsychosocial care showed more than half of the patients in all items in subscale 1 (patient received explanation from doctor or nurse) are received fewer explanations. In the subscale 2 (worry about seizure attack) greatest concern was»worry about telling others about your seizure condition” (31. 3%). In the subscale 3 (Informational needs) more than half of patients require additional education and information in all items. There was a significant positive correlation between psychological care with attitude toward illness (p<. 05). There is no evidence for routine psychological consultation for our sample. Conclusion Considering the results of this study on psychosocial care، indicates lack of information and need training about disease، therefore attention and interference in the concerns of epileptic adolescents through the educational materials such as pamphlets and booklets or designing web site for patients، holding training sessions and group discussions for adolescents could reduce their concerns and improve attitudes