بررسي تائير هشت هفته تمرينات بدني منتخب بر تعادل كودكان اختلال هماهنگي رشدي (DCD)

مقدمه و اهداف كودكان مبتلا به اختلال هماهنگي در رشد (DCD) كنترل وضعيت ضعيف­تري داشته و نسبت به همسالان سالم خود بيشتر در معرض افتادن و صدمه ديدن هستند. ورزش كردن ممكن است قابليت تعادل در اين جمعيت را بهبود بخشد. هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير تمرينات بدني منتخب بر تعادل كودكان مبتلا به اختلال هماهنگي رشدي بود. مواد و روش­ها روش مطالعه از نوع نيمه­تجربي بود. آزمودني­ها 20 كودك پسر داراي اختلالات هماهنگي در رشد، در محدوده سني 10–7 سال بودند كه به دو مركز دولتي و خصوصي سرپايي روانپزشكي كودك و نوجوان مراجعه كرده و به صورت تصادفي انتخاب شدند و به دو گروه (تجربي و كنترل) تقسيم شدند. از هر دو گروه، پيش­آزمون توسط آزمون اصلاح شده لك لك براي سنجش تعادل ايستا و آزمون راه رفتن تاندومي براي سنجش تعادل پويا صورت گرفت. گروه تجربي در يك دوره برنامه منتخب تمرينات بدني به مدت 8 هفته (سه جلسه در هفته، هر جلسه 45 دقيقه) شركت كردند. در انتها مجددا گزينه­هاي مربوط به آزمون­هاي تعادلي از هر دو گروه به عمل انجاميد. يافته ها نتايج نشان داد كه در پيش­آزمون ميانگين نمرات تعادل كودكان گروه تجربي و كنترل تفاوت معنادار وجود ندارد، اما در پس­آزمون ميانگين تعادل ايستا و پويا در گروه تجربي بيشتر از گروه كنترل بود (01/0 >P ). نتيجه­گيري مطالعه­ي حاضر نشان داد كه انجام تمرينات بدني منتخب باعث بهبود تعادل كودكان داراي اختلال هماهنگي رشدي شده است.