قانون نحوه اهداي جنين به زوجين نابارور (سبب ساز و نسب ساز)

THE ARTICLES OF PROFERING SETUSES TO INFERTILE COUPLES: THE PROBLEM OF PARENTAGE

بديهي است كه از آغاز دست يابي به شيوه تلقيح مصنوعي، تطابق يا عدم تطابق آن با موازين شرعي؛ ذهن شريعتمداران و حقوقدانان را به خود مشغول كرده باشد. همه شيوه هاي ديگر نيز كه به نوعي با تلقيح مصنوعي پيوند دارند از اين ترديد و رد و نقض و ابرام به دور نمانده و نخواهند بود. در اين نوشتار؛ پرسش هايي درباره «قانون نحوه اهداي جنين به زوجين نابارور» مطرح و در «نسب جنين اهدا شده» تأمل شده است. با طرح اين پرسش‌ها مي‌توان نشان داد كه جنين به هنگام تلقيح، «صاحب نسب» است و بنابراين انتساب آن به اهدا گيرندگان، خالي از اشكال نيست.

Since the method of artificial insemination was discovered, compatibility or incompatibility of its practice with religious principles has naturally preocupied the minds of legislatures and those versed in religious laws. All other practices which are somehow related to artificial insemination are also not immune from doubts, reservations, and hesitations. In this article, some questions concerning "the articles of profering fetuses to infertile couples" have been posed and "the parentage of the profered fetus" has been discussed. It could be argued that the fetus has a lineage at the time of insemination; therefore, its attribution to the profered couple is problematic.