مدل سازي ريسك برخورد بين عابران پياده و وسايل نقليه در تقاطع در بستر تكنيك تداخل ترافيكي

تحليل هاي سنتي ايمني ترافيك عمدتاً بر پايه تاريخچه ثبت تصادفات به‌عنوان منبع اصلي اطلاعات، انجام مي گيرد. دلايل متعددي وجود دارد كه نشان مي دهد استفاده از آمار تصادفات، ابزار چندان مناسبي جهت ارزيابي ايمني نيست. تكنيك هاي تداخل ترافيكي رويكردي پيشگيرانه و مكمل براي تجزيه و تحليل ايمني تردد است. با وجود اين مزاياي زياد اين تكنيك، بالا بودن هزينه هاي مشاهده‌هاي ميداني مانع ترويج گسترده آن شده است. از اين‌رو در اين پژوهش تلاش شده تا در جهت استفاده از ديدگاه كامپيوتري براي استخراج شاخص هاي تداخل ترافيكي مورد نياز و كاهش وابستگي به ناظر گام كوچكي برداشته شود. هدف اين پژوهش، مدل سازي ريسك برخورد عابر و خودرو در تقاطع با تكيه بر شاخص هاي تكنيك تداخل ترافيكي است. با توجه به اين‌كه ريسك برخورد، تركيبي از احتمال برخورد و شدت پيامد ناشي از آن است، نياز به استفاده از شاخص هايي است كه هر دو جنبه را لحاظ كند. در مطالعات گذشته، براي هر شاخص ارائه شده در زمينه اين تكنيك، آستانه اي براي بحراني بودن رويداد تداخلي معرفي شده است؛ اما كمتر پژوهشي به آستانه بحراني رويداد تداخلي با در نظرگيري هم‌زمان چند شاخص تداخلي پرداخته است. با مدل ارائه شده در اين پژوهش كه بر پايه تكنيك DEA DA است، مي توان قرارگيري رويداد تداخلي در خوشه ريسك مناسب را پيش‌بيني كرد تا از آن در زمينه مطالعات ايمني قبل و بعد بهره برد.