مديريت حوادث جاده اي با رويكردهاي فرهنگ ايمني و رفتار ايمن

مقوله ترافيك و حوادث جاده اي، يكي از مشكلات اجتماعي در جوامع امروزي و در شهرهاي بزرگ محسوب مي شود كه خود ناشي از عوامل مختلفي است. شايد سرمنشا مشكلات كنوني، زمينه تاريخي ايجاد شبكه معابر و رانندگي در ايران باشند. جهت رفع اين مشكل، نياز به قانون، سياست‌گذاري و توسعه راه ها است. يكي از اين عوامل اثرگذار در كنترل و مديريت حوادث جاده اي، توجه به رويكردهاي ايمني است. به گفته سازمان هاي مربوط به امر حمل‌ونقل، نزديك به 80 درصد از سوانح رانندگي، ناشي از خطا هاي فردي رانندگان در جاده ها قلمداد مي شود كه اين آمارها لزوم توجه بيش از پيش به بحث رفتارهاي ناايمن و نهادينه كردن رعايت قوانين و ضوابط كار و يافتن راه هايي مناسب براي كنترل يا كاهش اين رفتارها را خواستار است. هدف اصلي اين پژوهش، بررسي مفاهيم سوانح جاده اي، رفتارهاي ناايمن و نقش اين رفتارها در بروز سوانح شغلي با تكيه بر ادبيات داخلي و خارجي موجود و در نهايت ايجاد دركي جامع درخصوص رويكرد ايمني مبتني بر رفتار ايمن و فرهنگ ايمني به‌عنوان رويكردي اساسي در جهت نهادينه كردن قوانين و ضوابط موجود در راستاي كنترل يا كاهش اين قبيل سوانح است. بررسي هاي انجام شده در اين حوزه نشان داد كه تصميم گيرندگان سازمان با اتخاذ رويكردهاي ايمني بر پايه رفتار ايمن و فرهنگ ايمني در محيط هاي جاده اي به بهترين نحو خواهند توانست در راستاي كاهش نرخ بروز اين قبيل سوانح گام بردارند.