بررسي تاثير مدل مراقبت مشاركتي بر حمايت اجتماعي و خودكارآمدي عمومي سالمندان

The Effect of Collaborative Care Model on Social Support and General Self-Efficacy of the Elderly

سالمندي در قرن حاضر به دليل افزايش اميد به زندگي و كم شدن ميزان تولد در دنيا، به يك پديده مهم و جهاني تبديل شده است. سالمندي باعث تغييراتي در ميزان حمايت اجتماعي و خودكارآمدي عمومي مي شود. به همين دليل پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير مدل مراقبت مشاركتي بر حمايت اجتماعي و خودكارآمدي عمومي سالمندان شهر ايلام انجام شد. روش كار كارآزمايي باليني تصادفي سازي شده حاضر با داشتن گروه هاي آزمون و كنترل در فاصله هاي زماني اندازه گيري قبل از مداخله، يك، دو و سه ماه بعد از انجام مداخله بر روي سالمندان شهر ايلام در سال 1395 انجام شد. تعداد 80 نفر از سالمندان به روش تخصيص تصادفي در دو گروه آزمون (40 نفر) و شاهد (40 نفر) قرار داده شدند. سپس آموزش هاي مبتني بر مدل مراقبت مشاركتي در 5 جلسه 90-60 دقيقه اي و در 3 ماه اجرا گرديد. مدل مراقبت مشاركتي شامل مراحل انگيزش، آماده سازي، درگيري سازي و ارزشيابي مي باشد. داده ها با استفاده از پرسشنامه حمايت اجتماعي دوك (Duke Social Support Scale) و پرسشنامه استاندارد خودكارآمدي عمومي (GSE) جمع آوري شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم ازار SPSS20 انجام گرديد. يافته ها يافته هاي مطالعه حاضر نشان داد كه قبل از مداخله بين حمايت اجتماعي و خودكارآمدي عمومي سالمندان گروه آزمون و كنترل تفاوت آماري معني داري مشاهده نشد (0/5 < P) اما بعد از اجراي مداخله، سالمندان گروه آزمون در ماه هاي دوم و سوم بعد از انجام مداخله از حمايت احتماعي بالاتر و در ماه هاي اول تا سوم بعد از انجام مداخله از خودكارآمدي عمومي بالاتري برخوردار بودند(0/5 < P) همچنين در هيچ كدام از ماه هاي اندازه گيري قبل و بعد از انجام مداخله، بين حمايت اجتماعي و خودكارآمدي عمومي سالمندان گروه كنترل تفاوت آماري معني داري مشاهده نشد (0/5 < P) نتيجه گيري با توجه به اينكه اجراي مدل مراقبت مشاركتي باعث افزايش ميزان حمايت اجتماعي و خودكارآمدي عمومي سالمندان شده بود، بنابراين اجراي اين مداخله پرستاري در ارائه مراقبت هاي باليني به سالمندن توصيه مي گردد.

Worldwide increase in life expectancy and decrease in birth rate has turned population aging into a global phenomenon. Aging changes the person’s need for social support and their general self-efficacy. This study measured the effect of collaborative care model on social support and general self-efficacy of the elderly in the city of Ilam. Methods This quasi-experimental study was conducted in 2016 with control and intervention groups consisting of the elderly residing in Ilam. For this purpose, 80 subjects selected by simple random sampling, were assigned to one control group (n = 40) and one intervention group (n = 40). For the intervention group, five 60- to 90-minute education sessions based on collaborative care model were held over the course of 3 months. Collaborative care model consists of the stages of motivation, preparation, engagement, and evaluation. Measurements were made before the intervention, and one, two and three months after the intervention, using the Duke Social Support Scale and the General Self-Efficacy Scale. Data analysis was performed using the SPSS 20 software. Results Before the intervention, there was no significant difference between social support and general self-efficacy scores of control and intervention groups (P > 0.5); however, after the intervention, the intervention group showed an increased social support score during months 2 and 3 and an increased general self-efficacy score during months 1, 2, and 3 post intervention (P 0.5). Conclusions Given the positive effect of collaborative care model on social support and general self-efficacy of elderly, the use of such nursing interventions in the clinical care of the elderly is recommended.