اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر پريشاني روانشناختي و متابعت درماني بيماران كرونر قلبي

The Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on Psychological Distress and Medication Adherence of Coronary Heart Patients

پريشاني روانشناختي و عدم متابعت درماني همواره مشكلي مهم در بيماران كرونر قلبي محسوب مي شود. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر پريشاني روانشناختي و متابعت درماني در بيماران كرونر قلبي شهر اصفهان انجام شد. روش كار پژوهش حاضر نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل و پيگيري يك ماهه بوده است. بدين منظور از بين كليه بيماران مبتلا به كرونر قلبي مراجعه كننده به كلينيك هاي قلب شهر اصفهان در بازه زماني تابستان و پاييز 1394، دو مركز مشخص و 30 نفر از بيماران كرونر قلبي به صورت نمونه گيري دردسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند (هر گروه 15 نفر). آزمودني ها قبل و بعد از مداخله و يك ماه بعد در مرحله پيگيري به مقياس هاي پژوهش شامل پريشاني روانشناختي و متابعت درماني پاسخ دادند. آزمودني هاي گروه آزمايش طي 8 جلسه 90 دقيقه اي تحت درمان مبتني بر پذيرش و تعهد قرار گرفتند. اما بر گروه كنترل هيچ مداخله اي صورت نگرفت. يافته ها نتايج تحليل واريانس اندازه هاي تكراري نشان داد كه بين دو گروه آزمايش و كنترل در نمرات پريشاني روانشناختي (افسردگي، اضطراب و استرس) و متابعت درماني تفاوت معنادار وجود دارد (0/05 > P). نتيجه گيري با توجه به نتايج به دست آمده، مي توان براي بهبود پريشاني روانشناختي و متابعت درماني بيماران كرونر قلبي از درمان مبتني بر پذيرش و تعهد سود جست.

Psychological distress and lack of medication adherence is an important problem in patients with coronary artery disease. The aim of this research was to investigate the effectiveness of acceptance and commitment therapy on psychological distress and medication adherence of patients with coronary artery disease in Isfahan. Methods The research design was semi-experimental with pre-test and post-test, control group, and a 1-month follow-up. For this purpose, among patients with coronary artery disease, who were referred to cardiovascular clinics of Isfahan in the first 6 months of 2015, 2 clinics were selected and 30 patients were selected by available sampling and distributed in 2 groups of experiment and control, randomly (15 individuals in each group). Participants completed psychological distress and medication adherence scale before and after the intervention and one month later, during follow up. The experimental group participated in 8 sessions (90-minute each) of acceptance and commitment therapy (Hayes, 2010), yet no intervention was carried out for the control group. Results Repeated measures analysis showed a significant difference between the 2 groups in psychological distress (depression, anxiety, and stress) and medication adherence Conclusions According to the results, using acceptance and commitment therapy is useful to improve psychological distress and medication adherence of coronary artery disease patients in Isfahan.